Το βραβευμένο από την Γαλλική Ακαδημία έργο του Paul Decharme Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδος καταγίνεται με το θέμα των μύθων της αρχαιότητας. Η ελληνική σφραγίδα στην μυθολογία των λαών της γης είναι αναμφισβήτητα ο ανθρωπομορφισμός. Το σύγγραμμα αναλύει τα ονόματα των θεών αλλά και τα επίθετά τους, αναφέρεται σε δευτερεύουσες θεότητες, στους δαίμονες του πυρός (Προμηθέας, Κάβειροι), σε θεότητες του ανθρώπινου βίου (Υγεία, Ειλείθυια, Ασκληπιός), θεότητες της θάλασσας (Νηρεύς, Άτλας, Ποσειδών, Αμφιτρίτη, Σειρήνες) και των γλυκών νερών (Ποταμοί, Νύμφες), στην Γαία, στην Δήμητρα, στον Άδη, στον Βάκχο, στους Σειληνούς, στον Ηρακλή, στον Κάδμο, στον Οιδίποδα και σε άλλους. Διακρίνει χρονολογικά τους μύθους, εξετάζει την προέλευσή τους, ερευνά θεογονικούς και κοσμογονικούς μύθους. Ως πηγές στην σύνταξη του έργου αλλά και ως συνοδευτικό υλικό, χρησιμοποιήθηκαν επιγραφικά μνημεία, γραφικές παραστάσεις, ανάγλυφα, αγγειογραφίες, νομίσματα, δακτυλιόλιθοι και λοιπά γραπτά μνημεία του χαλκού, του μαρμάρου και του λίθου.Η μυθολογία με σιγουριά δεν είναι θρησκεία. Ποιος άνθρωπος της αρχαιότητας ακολουθούσε το παράδειγμα και την διαγωγή ενός θεού; Οι μύθοι είναι καθαρά ακούσια προϊόντα της φαντασίας και σε καμία περίπτωση δεν εξετάζονται από ηθικής απόψεως. Πολλές φορές οι αρχαίοι Έλληνες ικέτευσαν τον ουράνιο πατέρα Δία, να γίνει τιμωρός και εκδικητής ενός εγκλήματος, μα καμία φορά δεν τον επικαλέστηκαν για να αποδώσουν δίκιο σε έναν μοιχό...