Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με κεντρικό πρωταγωνιστή το πλοίο «Ίβις» είναι ένα κολοσσιαίο μνημείο 637 σελίδων (με επιπλέον περίπου 50 σελίδες λεξιλόγιο) γεμάτο από ιστορικά στοιχεία, ντοπιολαλιά, καταπληκτική καταγραφή της ινδικής κάστας, διερευνητικό μάτι που αποκαλύπτει τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων με αντικειμενικότητα και αγάπη. Ένας άθλος που πολύ φοβάμαι ότι στο επόμενο βιβλίο, όταν με το καλό εκδοθεί και στα ελληνικά, θα είναι εξίσου πολυσέλιδος και περιπετειώδης, κάτι που θα μου στοιχίσει αρκετό χρονικό διάστημα ανάγνωσης αλλά μ’ άρεσε πολύ για να μην το υποστηρίξω.

Χιλιάδες ιστορίες, χιλιάδες χαρακτήρες, άψογη διαχείριση της πλοκής, όπιο και παπαρούνες, φτώχεια και θαλασσοταραχές, η θέση της γυναίκας στην ινδική κοινωνία (μιλάμε για το 1830 και την εποχή των πολέμων του όπιου μεταξύ Κίνας και Αγγλίας), ναυτική ορολογία και δυσκολίες κατά τον πλουν του «Ίβις» και τόσα άλλα που δε θα μου φτάναν σελίδες επί σελίδων για να επισημάνω. Στην αρχή ίσως ο αναγνώστης δυσκολευτεί (οι εξελίξεις στο καράβι πάνε πιο αργά απ’ ό,τι στην ινδική γη, όπου θα διαβάσετε σκηνές που έχετε δει στις αγαπημένες και προσεγμένες ταινίες τυο Bollywood της δεκαετίας του 1950) με τους ιδιωματισμούς και θα συμπαθήσει τον δόλιο μεταφραστή, που στη σελίδα 69 παραδέχεται ότι έπλευσε «μεταξύ μεταφραστικών συμπληγάδων», μιας και στο κείμενο υπάρχουν κατά 40 % αγγλικά και κατά 60 % παραφρασμένα ινδικά, οπότε αναγκάστηκε σε κάποιες απλουστεύσεις του λεξιλογίου. Συστήνω λίγη υπομονή και κουράγιο, αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο!