ΒΙΚΤΟΡ ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ

Πώς να ταιριάξω αυτά τα θλιβερά κομμάτια
αρθρώσεις άκαμπτες, νεκρές,
γόνατα που λύγισαν σ\' ένα άδολο πάθος
μάτια που εγκλώβισαν ένα κομμάτι του απογεύματος
βλέφαρα που τρεμόπαιξαν σε μια υγρή σιωπή.

Πώς να ταιριάξω αυτά τα νεύρα, τους ιστούς
δάχτυλα που ξεκούμπωσαν θαλασσινά πουκάμισα
χέρια που παραμέρισαν μια μοβ κουρτίνα
καρποί, αυχένες, χείλη,
που ήσαν κάποτε ζεστά.

Πώς να ζεστάνω αυτό το παγωμένο αίμα
μέσα απ\' τους θρόμβους της καρδιάς του να κυλήσει πάλι
παρασύροντας τόσα χαμένα όνειρα
το φόβο του θανάτου, την άγρια μοναξιά,
θα ήταν σαν να φτιάχνω όλο τον κόσμο απ\' την αρχή
διορθώνοντας ένα ένα τα λάθη ενός ανώριμου θεού.