Το έργο \'\'Σουίτα για τη Μήδεια\'\' το έγραψα κατ\' αρχήν ως μουσική επένδυση
του ομώνυμου έργου του Jean Anouilh (από την αρχαία τραγωδία), που το ανέβασε
ένας ερασιτεχνικός θίασος φοιτητών του Πανεπιστημίου. Με γοήτευσε η όλη πλοκή του έργου και με ταξίδεψε νοερώς στην αρχαία, μυθική, ηρωική αυτή εποχή. Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να εκστασιαστεί, να φανταστεί, να δει τις εικόνες και να ακούσει τους ήχους και τους παλμούς της συναρπαστικής αυτής τραγωδίας.
Έτσι ύστερα από μια εισαγωγή, φαντάστηκα τον ΧΟΡΟ πριν απ\' τον έρωτα, τον ΕΡΩΤΑ,
την ΕΞΑΨΗ, το ΠΑΡΑΠΟΝΟ, την χαλάρωση- ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ, την μυστηριακή ηρεμία της ΝΥΧΤΑΣ, τα χρώματα και τους ήχους της ΑΥΓΗΣ και τον ΕΠΙΛΟΓΟ. Μες το μυαλό μου είχα τους ήχους της ΑΕΝΑΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, έτσι όπως υποκειμενικά τους φανταζόμουν. Γι\' αυτό και στο ίδιο βιβλίο, στον ίδιο δίσκο, θέλησα να συμπεριληφθεί και η σονάτα μου με τον τίτλο \'\'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΝΑΤΑ\'\', στην οποία πάλι είχα ως οδηγό την Ελληνική μουσική μας παράδοση. Επέλεξα το βιολί και την κιθάρα, διότι αυτοί οι ήχοι ταίριαζαν περισσότερο στην φαντασία μου γι\' αυτά τα έργα. Ίσως να είχα ενδόμυχα τους ήχους του γιού μου Θοδωρή στα αυτιά μου, που τον άκουγα να μελετάει βιολί στο διπλανό δωμάτιο (ο καθείς εννοεί τα συναισθήματά μου). Το μέρος του βιολιού όμως, μπορεί να ερμηνευθεί και από πλαγίαυλο (φλάουτο).

(Σημείωμα του συνθέτη)