<<...Κουβαλάει άραγε το όνομα την προσωπική ιστορία του καθενός;Αποτελεί η γλώσσα μια πραγματική ταυτότητα;Καθορίζει ο τόπος καταγωγής το μεγαλύτερο τμήμα του εαυτού μας;Αν όλα αυτά αληθεύουν,τότε εγώ σίγουρα έχω ήδη χάσει μερικά απ' τα κομμάτια μου στη διαδρομή.Κρατάω όμως ακόμα τη μυρωδιά της θάλασσας,τον ήχο απ' τα τζιτζίκια μες στη νύχτα και το φως κάποιου νότιου ήλιου.Με κάποιο δικό μου,ίσως στρεβλό τρόπο,αυτά υπολογίζω ως ταυτότητα μου...>>

Ερωτήματα κι εκμηστηρεύσεις του Κρις Πάπας ή Χρήστου Παπαδημητρακόπουλου όπως είναι ολόκληρο το όνομα του,του κεντρικού χαρακτήρα του αστυνομικού μυθιστορήματος “Το δεύτερο μέρος της νύχτας”,του συντοπίτη μας Μίνου Ευσταθιάδη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα.Πρόκειται για το τρίτο του μυθιστόρημα,αλλά για το τέταρτο βιβλίο του.Έκανε φανερές τις “προθέσεις” του από το 2000 με την “Έξοδο” και τέσσερα χρόνια μετά με το “Χωρίς Γλώσσα”.Ήρθε για να αναταράξει με το ευφυή,εύθυμο,έντιμο,προσωπικό του στυλ γραφής τα στάσιμα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας.Έχει το χάρισμα να “κατασκευάζει” πρόσωπα που κερδίζουν από την πρώτη στιγμή την προσοχή και την συμπάθεια του αναγνώστη.Δεν επιβάλλεται,δεν εκβιάζει,δεν κολλάει στα ίδια και τα ίδια.Χρησιμοποιεί με φειδώ και τέχνη μια ασσύλληπτη δύναμη,το χιούμορ,σατηρίζοντας τα κακώς κείμενα της επόχής και της πραγματικότητας που βιώνει.Μια άλλη πτυχή του ταλέντου του αποκαλύφθηκε με το “Γεύμα”,το θεατρικό έργο του για το οποίο βραβεύτηκε το 2011 και είχε την ευκαιρία να το δει να ανεβαίνει δύο φορές ως τώρα,στο θέατρο “Άρτι” την ίδια χρονια και στο “Act” στην Πάτρα πέρυσι.Το “Δεύτερο μέρος της νύχτας” μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε και στην Γερμανία αποσπώντας θετικές κριτικές.Αν σας ρωτούσαν τι είναι το αστυνομικό μυθιστόρημα και σε ποιούς απευθύνεται ίσως απαντούσατε πως συνήθως περιλαμβάνει ένα η περισσότερα εγκλήματα,τα οποία αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ένας αστυνομικός ή ιδιωτικός ντετέκτιβ για να αποκατασταθεί η τάξη και να καθησυχαστούν οι αναγνώστες.Αν αυτό περιμένετε να ανακαλύψετε στο βιβλίο αυτό τότε ξανασκεφτείτε το.Μην σας ξεγελάει ο τίτλος αστυνομικό,αν και είναι γραμμένο με όλους τους κανόνες του είδους,το μυθιστόρημα αυτό είναι ουσιαστικά κοινωνικό,βαθιά υπαρξιακό.Μόνο να διασκεδάσει τις ανησυχίες μας δεν θέλει.Ο στόχος μοιάζει να είναι να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως κάτω από την επιφάνεια του εφησυχασμού μας κοιμάται ένα επικίνδυνο θηρίο που θα ανατρέψει τα πάσης φύσεως δεδομένα του ευθραυστου κόσμου μας.Τα μυστικά περάσματα του κειμένου σε συμβολισμούς καλά κρυμμένους στην ροή της αφήγησης,το καθιστούν διπλά ελκυστικό για τον υποψιασμένο αναγνώστη,ενώ επιδέχεται διάφορα επίπεδα ανάγνωσης.Όλα ξεκινούν στο Φρίντριχσταντ,μια φαινομενικά ήσυχη Γερμανική επαρχιακή πόλη όπου βασιλεύει η ανεξιθρησκεία κι ο αλληλοσεβασμός.Ένας άντρας βρίσκεται χειρουργικά διανοιγμένος σε στάση σταύρωσης,γυμνός και με ένα μήλο ανάμεσα στα δόντια του.Το στυγερό έγκλημα καλείται να εξιχνιάσει ο ελληνικής καταγωγής ντετέκτιβ,που μας συστήνεται ως “ο πιο φθηνός του Αμβούργου”.Μια υπόθεση που αλλάζει την θεώρηση του απέναντι στην δουλειά αλλά ακόμη και στην ίδια του την ζωή.Ο νεκρός ονομάζεται Κόνραντ Χάουσμαν και δεν υπάρχουν εμφανή στοιχεία στην προσωπική του διαδρομή που να δικαιολογούν ένα τόσο άκραίο θάνατο.Λίγο πριν παραιτηθεί κάθε προσπάθειας ο Κρις,ένας δεύτερος άντρας βρίσκεται με παρεμφερή τρόπο δολοφονημένος στο Αμβούργο έχοντας μια δυσάρεστη ομοιότητα με τον πρώτο,το ίδιο επίθετο.Ακόμη κι αν ήθελε να αγνοήσει τον γρίφο που συνιστούν τα δυο εγκλήματα εκείνος τυλίγεται ασφυκτικά γύρω του,φέρνοντας νέα πρόσωπα στην μοναχική του ζωή και διλήματα που δεν τα βλέπει το φως της μέρας.