Ο Ελληνικός λαός, με τον Εθνικοαπελευθερωτικό του Αγώνα του 1821, απελευθερώθηκε μεν από την τουρκική κατάκτηση των τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς του, αλλά στο Νέο Ελληνικό κράτος, που προέκυψε μετά την Επανάσταση, ο λαός δεν βίωνε σε πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πνευματική ελευθερία, αλλά τελούσε πάντοτε υπό την κηδεμονία και εξάρτηση των «μεγάλων προστάτιδων δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας και ακολούθως μεταβλήθηκε σε προτεκτοράτο των Η.Π.Α. και της Ενωμένης (διχασμένης σε Βόρεια των πλουσίων και Νότια των πτωχών) Ευρώπης.
Η Ελλάδα, δόλια και σκόπιμα φτωχοποιήθηκε επί Χ. Τρικούμη και επιβλήθηκε ο επάρατος Δ.Ο.Ε. (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος), που υποδούλωσε τον Ελληνικό λαό για έναν αιώνα και πλέον. Δεν πρόφθασε η Ελλάδα να απαλλαγεί από τον Δ.Ο.Ε. και οι κατ΄ επίφαση «προστάτες» της ξανά τη φτωχοποίησαν και η ανάλγητη Τρόικα (Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.), δόλια και σκόπιμα, με την εγκληματική συναίνεση των Ελληνικών κυβερνήσεων, καταπατώντας το ισχύον Σύνταγμα και υποβάλλοντας τη Χώρα σε έκτακτη χρεοκοπία και υπαγωγή της στο Αγλλοσαξονικό δίκαιο, μετέβαλαν τους Έλληνες σε πένητες και δουλοπάροικους, για άλλα εκατό χρόνια ακόμα και ουκ έστι τέλος!
Και όλα αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν στους δύο περίπου αιώνες του «ελεύθερου» βίου των Ελλήνων, διότι ο λαός δεν ήταν, ούτε είναι, πραγματικά και ουσιαστικά, κυρίαρχος, λόγω του ότι το πολιτικό σύστημα της έμμεσης ή αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» ήταν και είναι κομματοκρατικό, ολιγαρχικό μιας διεφθαρ­μένης πολιτικής τάξης και οικονομικής ελίτ, ξενόφερτο, σύστημα του «διαίρει και βασίλευε τον κομματικά φανατισμένο και διαιρεμένο Ελληνικό λαό». Ο Απελευθερωτικός Αγώνας των ελεύθερων πολιορκημένων και αγωνιζόμενων Ελλήνων δεν τελείωσε ακόμα, αλλά συνεχίζεται για την πλήρη απελευθέρωσή του με την καθιέρωση του Ελληνογέννητου Συντάγματος – Πολιτεύματος της Άμεσης Περιφερειακής Δημοκρατίας, μέσα από μια «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ», ώστε οι Έλληνες Πολίτες στο μέλλον να είναι ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ (= οι ίδιοι να νομοθετούν), ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ (= οι ίδιοι να κυβερνούν-διοικούν), ΑΥΤΟΔΙΚΟΙ (= οι ίδιοι να δικάζουν).
Ο Λαός έχει συντακτική Εξουσία, που δικαιούται και υποχρεούται αυτοβούλως να ανατρέπει το ισχύον Σύνταγμα της κομματοκρατίας, η οποία του αφαιρεί την Εξουσία και να καθιερώνει ο ίδιος το Σύνταγμα της δικής του επιλογής, που του δίδει την Εξουσία να νομοθετεί, να κυβερνά και να δικάζει. Ένα τέτοιο Σύνταγμα-Πολίτευμα είναι το προτεινόμενο στο παρόν πόνημα.