Το βιβλίο αυτό αποτελεί για μένα «θεραπεία ψυχής» και πυξίδα στο δρόμο της ζωής. Είναι προϊόν εργασίας ετών, από εργάτη απλό που κρατάει στα χέρια του φανάρι μικρό και προσπαθεί να φωτίσει της Αγίας Σοφίας την οδό σε κάθε άνθρωπο που θα θελήσει να βρει το Θεό. Λένε πως το καλό βιβλίο είναι ένας πιστός σύντροφος του ανθρώπου· ένα καταφύγιο της ψυχής του· ακόμη, πως ανοίγει δρόμους, δείχνει ορίζοντες, ωφελεί, συναρπάζει, διδάσκει, οικοδομεί πνευματικά... Το χριστιανικό βιβλίο, ωστόσο, -λένε- πως είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένας αλάθητος καθοδηγητής που χαράζει ολόισια τον ορθό δρόμο της ζωής με κατεύθυνση τις παρυφές του ουρανού, την απεραντοσύνη της αιωνιότητος, υπερβαίνοντας τα περιορισμένα όρια του τόπου και του χρόνου, του φθαρτού και του θνητού. Ένα τέτοιο, λοιπόν, καλό χριστιανικό βιβλίο, που πληροί τα παραπάνω κριτήρια, είναι, νομίζω, το βιβλίο η «Οδός Αγίας Σοφίας», του συγγραφέα Ν. Παπασημακόπουλου, το οποίο εκθέτει θεμελιώδεις αρχές -βιωμένες αλήθειες εσχατολογικής προοπτικής- της Ορθόδοξης Πίστης της Εκκλησίας μας. Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια επιστημονική πραγματεία. Είναι μάλλον ένα στοιχειώδες εγχειρίδιο της διδασκαλίας της Εκκλησίας γύρω από τα καίρια της ζωής, από τις υπαρκτικές προτεραιότητες του βίου, από τα ουσιώδη ερωτήματα-προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, που κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να γνωρίσει, για να βαδίζει με περισσότερα θεολογικά και πνευματικά εφόδια. Γιατί, δεν φτάνει μόνο να πιστεύουμε, αλλά να γνωρίζουμε το τι πιστεύουμε και ακόμα περισσότερο να πράττουμε αυτά που πιστεύουμε. Ο συγγραφέας επιχειρεί να δώσει μια σύντομη αναφορά των θεμελιωδών διδασκαλιών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μ’ έναν πρωτότυπο και μεθοδικό τρόπο, προσεγγίζοντας την πίστη ως τρόπο ζωής. Προς τούτο επιλέγει εύστοχα αποσπάσματα και σταχυολογήματα -άλλοτε μικρά και άλλοτε εκτεταμένα- από τη βιβλική, την πατερική και την εξωχριστιανική σοφία και αναπτύσσει τη Χριστιανική πίστη με μορφή αποφθεγματική, προτάσσοντας το βιωματικό λόγο, δηλ. το λόγο εκείνο σε κοινά του βίου βιώματα, που είναι απόσταγμα προσωπικών και συλλογικών εμπειριών και που τον επαληθεύει η ίδια η ζωή.