Εντάξει, τώρα τουλάχιστον, ήμουν προετοιμασμένη. Την είχα μάθει πια τη Νεφέλη… Έτσι, με μια πιο συγκρατημένη διάθεση, άνοιξα να διαβάσω και το δεύτερο βιβλίο δώρο, το «όταν μου μίλησαν οι άγγελοι».



Πάλι αυτή η αμεσότητα και η απλή σκληρή γλώσσα.



Ορθά κοφτά, αλλά και με κάποια διάθεση βελούδινης στοργής και απέραντης κατανόησης, η Νεφέλη παρουσιάζει ιστορίες ζωής, σα να είναι ο εαυτός της μέσα σε κομμάτι που διηγείται.



Είναι γεμάτο ιστορίες ανθρώπων αυτό το βιβλίο. Αληθινές και διαφορετικές, όσο ο κάθε ένας μας πάνω στη γη.



Και η Νεφέλη τους ακούει, ρουφάει την ιστορία τους, την καταγράφει και μετά, με τη μαεστρία της συγγραφής μας τη χαρίζει σαν άνοιγμα ψυχής, της κάθε ψυχής…



Ακούμε ανώνυμες φωνές… Ο κόσμος είναι γεμάτος θλίψη, χαρές ανεκπλήρωτες, έρωτες που χάθηκαν από εγωισμούς, όνειρα που γκρεμίστηκαν από το πρώτο τους ξημέρωμα στη γη και γύρω από όλους αυτούς, μια κοινωνία αμείλικτη, απειλητική, αγενής, ασεβής, αποστασιοποιημένη και ανύπαρκτη σε κάθε είδους βοήθειας και συμπαράστασης.



Η κοινωνία είμαστε εμείς, όμως… Και όλοι μας, ο καθένας μας, έχει ευθύνη σε πολλά. Κι αν δεν κάναμε κακό και μόνο που δεν το σταματήσαμε ή που δε μιλήσαμε, όταν έπρεπε, μας κάνει συμμέτοχους σε πολλά ανθρώπινα δράματα…



Αυτοί που κακοποιούμε την ήδη κακοποιημένη τους ύπαρξη, αυτοί που συχνά στήνουμε στον τοίχο και τους οδηγούμε στην καταστροφή, ενώ με μια σωστή κίνηση θα είχαμε αποτρέψει το δράμα, είμαστε εμείς, η κοινωνία και αυτοί οι ανύπαρκτοι και αόρατοι που ζουν ανάμεσά μας, λόγω ενός άσχημου παρελθόντος, αυτοί όλοι… είναι οι άγγελοι που κάπου ξέχασαν τα φτερά τους…



Μόλις τελειώσεις αυτό το βιβλίο, σε κυκλώνει η σιωπή και έχεις διάθεση εσωστρέφειας… Μέσα μας, τι γίνεται;



Πόσο αποδεχόμαστε, πόσο ανεχόμαστε το άδικο, πόσο λίγο σεβόμαστε την πάλη ενός ανθρώπου αδικημένου να ξανασταθεί όρθιος… Πόσο ξεχνάμε άσχημες ιστορίες, πόσο σβήνουμε λάθη;



Εσωστρέφεια και αυτοκριτική. Η κοινωνία είμαστε εμείς… Εμείς οι λάθος, με τους λάθος, με τα λάθη, με τα πάθη, με τις αναζητήσεις, με τους πόνους, με τις επιθυμίες, με την ανθρώπινη ψυχή…



Τα υπόλοιπα, θα τα νιώσετε μόνοι σας, όταν αποφασίσετε να σκύψετε στις σελίδες αυτού του βιβλίου.



Νομίζω πως, όταν το έκλεισα, έγινα λίγο πιο ανθρώπινη…

Ιστοριες ανθρωπων που εχουμε ακουσει,βιωσει και σε προβληματιζουν!

Μόλις έκλεισα αυτό το ξεχωριστό βιβλίο, θέλησα να μείνω λίγο μόνος, να με τριγυρίσει η αύρα αυτών των ανθρώπων, η δύναμή τους, η ειλικρίνειά τους, η αισιοδοξία τους, τα πάθη τους και τα λάθη τους. Ήθελα να αντλήσω κι εγώ λίγη από τη δύναμή τους γιατί οι πρωταγωνιστές των ιστοριών περνάνε από πολλά προβλήματα και βγαίνουν ζωντανοί, καλύτεροι, πιο ατσαλωμένοι. Η συλλογή των κειμένων της κυρίας Ζάνη (να τα πω διηγήματα; εξομολογήσεις; κείμενα; σκέψεις;) είναι τόσο διαφορετική από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα και τόσο αληθοφανής!

Η συγγραφέας γράφει πολύ όμορφα και πραγματικά ήταν μια έκπληξη για μένα να γνωρίσω το γραπτό της στυλ. Έχει ωραίο λεξιλόγιο, ξέρει να χειρίζεται καλά τον λόγο και στήνει τόσο περιεκτικά και έντονα σε λίγες σελίδες τις ιστορίες της που η κάθε μία είναι και ένας ολόκληρος κόσμος για τον αναγνώστη. Γυναικεία κακοποίηση, ψυχωσική συνδρομή, κρίσεις πανικού, αλκοολισμός, ναρκωτικά, ανασφάλεια, ομοφυλοφιλία, πορνεία, πλατωνική αγάπη, καρκίνος, κινητική αναπηρία και χιλιάδες άλλες περιπτώσεις πέρασαν από μπροστά μου και με συγκίνησαν, με θύμωσαν, με έθλιψαν, με πόνεσαν. Χωρίς να είναι γραμμένα με το κλασικό στυλ ενός λογοτεχνικού διηγήματος κι όμως η αξία τους το υπερβαίνει κατά πολύ!

Πιο πολύ από όλα με ταρακούνησε Το μυστικό της σοκολάτας, όπου ένα κοριτσάκι δέχεται τα ερωτικά χάδια του θείου της και δωροδοκείται με σοκολάτες για να μη μιλήσει. Σαν άλλο σκυλί του Παβλόφ, η Αρετή συνδύαζε τον φόβο με το φαγητό, έτρωγε για να μη φοβάται. Και ο θείος της συνέχιζε να τη χαϊδεύει. Συγκλονιστική ιστορία, καθόλου σπάνια και συνάμα τόσο τραγική!

Μη χάσετε το νέο βιβλίο της κυρίας Ζάνη. Θα αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεστε και θα σας γεμίσει με περισσότερη ενέργεια και θετικότητα αν έχετε κάποιο πρόβλημα στο γύρω σας περιβάλλον αλλά και με διαφορετικές οπτικές ώστε να αντιμετωπίσετε πιο αντικειμενικά και πανανθρώπινα κάθε νέο πρόβλημα που συναντάτε σε οποιονδήποτε δεν περιφέρεται στο ατομικό σας σύμπαν! Δεν ξέρω αν αυτή η δύναμη, η ενάργεια και το ύφος γραφής θα είναι εξίσου υπέροχα, απολαυστικά και μεστά σε ένα μυθιστόρημα, μέρχι στιγμής όμως είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με αυτό το διαμαντάκι που ανακάλυψα!

Ένα βιβλίο για την ζωή! Ιστορίες για να σκεφτείς, να προβληματιστείς και να κρίνεις από μια νέα οπτική γωνία. Ιστορίες που τις χαρακτηρίζει ο ρεαλισμός και η αμεσότητα.

Ένα υπέροχο, ανθρώπινο βιβλίο!