Το Ολυμπιακό Ιδεώδες διέρχεται σήμερα κρίση εκ των πραγμάτων, διέρχεται, όμως, κρίση και από το πνεύμα της εποχής. Ο πολιτικός ανταγωνισμός που αναπτύσσεται μεταξύ των χωρών, το οικονομικό δέλεαρ έτσι όπως προβάλλεται από τον υλικό πολιτισμό, η τεχνολογική εξειδίκευση η οποία αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως animal machine κατά την ορολογία του Καρτέσιου, και μάλιστα βιονικό, έχουν ως αποτέλεσμα την διαμόρφωση ενός ανθρώπου μονοσήμαντου, κατά τον ορισμό του Μαρκούζε, και την φθορά και την απαξίωση της ολυμπιακής ιδέας ως αξίας. Το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας υπονομεύεται από το ωφελιμιστικό και εγωκεντρικό πνεύμα της σύγχρονης τεχνοκρατικής κοινωνίας, αλλά έχει σχέση και με την ίδια την πολιτική κοινωνία. Η τάση προς επιλογές αναίρεσης των αρχών του ευ αγωνίζεσθαι διαμορφώνεται από την παρεχόμενη προς τους νέους παιδεία που υποστηρίζει τον γρήγορο και εύκολο πλουτισμό και την με οποιοδήποτε τίμημα προβολή των ανθρώπων. Ο αθλητισμός, κατ\' επέκταση και οι αθλητές, δεν αποκόπτονται από το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, συνεπώς και από τις αξίες που διέπουν την ζωή της πολιτικής κοινωνίας. Παρά τις επιφυλάξεις, υπάρχουν, ωστόσο, μηνύματα σθεναρής κριτικής, η οποία αποβλέπει στην διάσωση των θεμελιωδών αξιών, στην αποδοκιμασία των αρνητικών φαινομένων του σύγχρονου αθλητισμού, στον έλεγχο της απληστίας αλλά και της μονομέρειας, στην αντικατάσταση των προτύπων επιτυχίας από πρότυπα αξίας και στον σεβασμό της ανθρώπινης δισυπόστατης φύσης.