Ο τόμος αυτός περιέχει τα ποιήματα της Izabella di Morra που γεννήθηκε το 1520 και δολοφονήθηκε το 1546, στα εικοσί έξι της χρόνια, από τα ίδια της τα αδέλφια. Λόγω του ιδιαιτέρως προσωπικού χαρακτήρα που έχει η ποίησή της, μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για γεγονότα αλλά για την απήχηση που είχαν αυτά στον ψυχισμό της ποίητριας. Παρά τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών στις οποίες ζει η Iζαμπέλλα, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια αναγεννησιακή γυναίκα και διανοούμενη , όχι μόνο λόγω των κλασικών και πετραρχικών αναφορών που υπάρχουν στο έργο της, αλλά κυρίως λόγω της πίστης της στην αθανασία της τέχνης και του δημιουργού μέσω αυτής. Σαν γνήσια αναγεννησιακή ποιήτρια περνά με ευκολία από τα θρησκευτικά θέματα στους παγανιστικούς κλασικούς μύθους, από τον κόσμο των αισθήσεων, του σώματος και των αισθημάτων στον υπερβατικό, ουράνιο κόσμο, το μυστικισμό και τον ασκητισμό, από τα προσωπικά βιώματα και τις συγκυρίες στη συνολική θεώρηση της ζωής και των εναλλαγών της. H ποίησή της συνιστά μιαν έξοχη εισαγωγή στην ιταλική γυναικεία αναγεννησιακή ποίηση.