Το βιβλίο διαπραγματεύεται τα ζητήματα προσέγγισης και αντιμετώπισης του φαινομένου της διαφθοράς στο επίπεδο των ευρωπαϊκών κοινωνιών και αποκωδικοποίησης του ευρωπαϊκού λόγου και της ευρωπαϊκής πρακτικής περί αντι-διαφθοράς, ενώ παράλληλα μέσα από την εκδίπλωση της προβληματοθεσίας περί φύσεως, πολυσυνθετότητας και επιπτώσεων του φαινομένου της διαφθοράς, αποτυπώνεται και ο καταγραφόμενος λόγος περί αντι-διαφθοράς σημαντικών διεθνών οργανισμών. Η ένταξη της ανάλυσης του θεωρητικού και πραγματολογικού περί διαφθοράς σε αυτό το ευρωπαϊκό κεκτημένο, απορρέει αφενός από την ιδιαιτερότητα του φαινομένου της διαφθοράς ως ταυτόχρονα οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό ζήτημα, αφετέρου από το γεγονός ότι μαζί με την έννοια της διακυβέρνησης, αποτελούν κυρίαρχες μεταβλητές πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανάλυσης που επηρεάζουν την εξέλιξη και την ανάπτυξη ενός κράτους και αποκτούν ξεχωριστή βαρύτητα στις σύγχρονες περιόδους σχεδιασμού και υλοποίησης διαρθρωτικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος, καταγράφονται οι περίπλοκες συνθήκες ανάδειξης και οργάνωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ο λόγος περί αντι-διαφθοράς τόσο της ευρωπαϊκής πολιτικότητας όσο και σημαντικών διεθνών οργανισμών. Στο δεύτερο μέρος, αναλύεται η παραγωγή του λόγου αντι-διαφθοράς από το δίκαιο και την οικονομία του ευρωπαϊκού παραδείγματος, καθώς και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και δράσεις εφαρμογής δικαίου και πολιτικής αντι-διαφθοράς. Στο τρίτο μέρος, επιχειρείται μια στάθμιση του ευρωπαϊκού λόγου κατά της διαφθοράς με τον συγκριτικό λόγο των δεικτών μέτρησης και καταγραφής του φαινομένου και της σχετικής τροφοδότησης σε δύο ακόμη κρίσιμα και άμεσα συσχετιζόμενα μεγέθη, αυτά της ορθής διακυβέρνησης και της ανθρώπινης ανάπτυξης. Η σχετική ανάλυση, αποτελεί και την αφετηρία για την κατασκευή και εφαρμογή, ενός νέου και πρωτοεμφανιζόμενου δείκτη, του δείκτη αποτυπώματος της διαφθοράς, σε επίπεδο χωρών και ειδικότερα των ευρωπαϊκών. Επίσης, στο τρίτο αυτό μέρος του βιβλίου, εντάσσεται ένα παράδειγμα διεύρυνσης του συγκριτικού λόγου περί διαφθοράς, αυτό της ελληνικής κοινωνίας την περίοδο αυτής της μετάβασης. Τέλος, το τέταρτο μέρος, περιλαμβάνει μια καταγραφή δεδομένων για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία αποτελεί την αποτύπωση των ζητημάτων της διαφθοράς, της ορθής διακυβέρνησης, της ανθρώπινης ανάπτυξης αλλά και του νέου εγχειρήματος του αποτυπώματος της διαφθοράς στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από τους αντίστοιχους δείκτες τους.