Είναι οι ανεπίδοτες επιστολές ενός νεότερου ποιητή προς τεθνεώτες ομοτέχνους του. Συμπεριέχουν σκέψεις και λόγια, αναρωτήσεις, επιτάσεις, ιδέες και σχήματα. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να διεισδύσει στον χώρο των δημιουργών επίσης θα διακρίνει τη διαρκή αγωνία της έμπνευσης και της απόδοσης ενός έργου, τη διαμόρφωση συγκεκριμένων απόψεων όσον αφορά την οργανική εξέλιξη των ποιητικών γενεών, αλλά και τον κύκλο της γραφής -στα χρόνια μετά τους δύο μεγάλους πολέμους- με την επιδίωξη ερμηνείας του παρόντος κι ανακουφιστικής κατάληξης του παρελθόντος.

Ετούτα τα επιστολικά κείμενα απευθύνονται σε 11 αγαπημένους ποιητές με τους οποίους ο υπογράφων συνυφαίνει εκλεκτικές σχέσεις, αναγιγνώσκοντας συστηματικά το έργο τους, παρακολουθώντας τα πραγματολογικά στοιχεία από την πορεία τους, ως πρόσωπα και λογοτέχνες, έχοντας άμεση προσωπική εμπειρία από την τελευταία φάση της φυσικής και συγγραφικής παρουσίας τους στην ελληνική ποίηση.