Έμεινα στη βελούδινη ζώνη περίπου μία ώρα, απόλυτα σίγουρη πώς αυτό το κομμάτι της γης ουδέποτε επρόκειτο να δεχτεί κάποια άγρια επίθεση ανέμων. Είχε διαλέξει για να το φρουρούν καλά κι αγαθά πνεύματα που τα ένιωθα ήδη να φτερουγίζουν γύρω μου, πάνω απ\' το χορτάρι, σκορπίζοντας απαλούς ήχους, σαν ν\' άγγιζαν τα χείλη τους φλάουτο. Αμέσως ο νους μου έτρεξε στο φωτογράφο κι αναρωτήθηκα αν στις συνεχείς περιπλανήσεις του είχε συναντήσει τη βελούδινη ζώνη. Ύστερα σκέφτηκα πως έπρεπε, χωρίς αργοπορία, να προτείνω στη Σαβίνα να πάρει την Ίλμη και να εγκατασταθούν σε τούτο το μέρος. Θα τη βοηθούσα να στήσει ένα αντίσκηνο καταμεσής του λιβαδιού. Η μικρούλα Ίλμη δεν είχε τίποτα να φοβηθεί απ\' το χορό των ανάλαφρων φτερών. Ίσα ίσα που θα \'βρισκε την ιδανικότερη συντροφιά στα παιχνίδια της. Ξαπλωμένη στο χορτάρι ρουφούσα άπληστα όλη αυτή τη γαλήνη κι ομορφιά που υπήρχε γύρω μου, γρήγορα όμως έπαψα να σκέπτομαι μόνο τον εαυτό μου. Σηκώθηκα και ξεκίνησα να βρω τη Σαβίνα και να της μιλήσω για την πρόσφατη ανακάλυψή μου.