Η δημιουργική πορεία και συνακόλουθα η λογοτεχνική προσφορά ενός ποιητή κρίνεται πρωτίστως -πρέπει, ορθότερα, να κρίνεται- από την εμβέλεια του έργου του, την ποσότητα και την ποιότητά του δηλαδή, στεφανούμενες από την αναγνώριση της εποχής του, αν πρόκειται για ποιητή εν ζωή. Ωστόσο, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ποια πρόσληψη είχε το έργο αυτό θεωρημένο με το μάτι των συνοδοιπόρων και εν όπλοις συναθλητών του ποιητών, ιδωμένο με τον φακό της κριτικής της εποχής του και, ακόμη, μελετημένο από όσους ασχολούνται στην κυριολεξία ερασιτεχνικά με τον ποιητικό λόγο.

Η κατάταξη, με άλλα λόγια, σε συγκεκριμένη γενιά, η επισήμανση της τεχνοτροπίας και της ιδεολογικής θέσης του ποιητή, η χρήση και η ερωτική σχέση του με τη γλώσσα, οι εύλογες επιδράσεις και η κατάταξή του στους οπαδούς ενός διεθνούς ή επιχώριου ρεύματος, καλώς ή κακώς (η δεύτερη περίπτωση αφορά στον υποχρεωτικό στρατωνισμό ενός καλλιτέχνη σε πλαίσια που δεν του ταιριάζουν) αποτελούν όρους sine quibus non για την αξιολόγηση της εν γένει παρουσίας του στα γράμματα. [...]

Η ποίησή του είναι ερμητική, συχνά χρησμώδης, άλλοτε αινιγματική και άλλοτε κρυπτική, και ως εκ τούτου δύσκολη, αν δεν ακολουθήσει κανείς τους κώδικές του, και σε κάθε περίπτωση απαιτητική. Ωστόσο, παρά το ζοφερό και δαιδαλώδες του εγχειρήματος "μένει χώρος για το θαύμα", για να χρησιμοποιήσουμε μια φράση-κλειδί δική του από την "Ωδή για τον συμπαίκτη". Εξάλλου, "ό,τι διαρκεί πάντα επιστρέφει", έχει αποφανθεί ο ποιητής, αποδεικνύοντας πόσο βαθιά έχει συνειδητοποιήσει τη σχέση αλλά και τη σχετικότητα και την ασύλληπτη αϊδιότητα του χρόνου και υπό την εξουσία εκείνου, σε δεύτερη μοίρα, του τόπου, του πεδίου δράσης και δικαίωσης της άχρονης ροής του, του πεπερασμένου δηλαδή και ασύλληπτου από τη συγχρονική λογική μιας ανθρώπινης ζωής.
Η ποίηση του Γ. Γεωργούση, αν εξαιρέσει κανείς λίγες διεισδυτικές κριτικές -του Νικηφόρου Βρεττάκου, του χαλκέντερου αυτού κριτικού, και μάλιστα άμα τη εμφανίσει της "Νυκτιλύκης", δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη-, δεν προσφερόταν και δεν προσφέρεται ακόμη, για εύκολες κριτικές. Η δυσκολία της καθιστά εύλογα επιφυλακτικούς όσους έρχονται σε πρώτη επαφή μαζί της, και απαιτεί επιμελή μελέτη, αν θέλει κανείς να την προσεγγίσει ουσιαστικά. Η δυναμική εμφάνιση, κατά την οποία τέθηκαν τα περισσότερα κεντρικά θέματα, δεν είχε την ανάλογη υποδοχή, γεγονός στο οποίο συνέτεινε και η μακρά μετά από αυτήν απουσία του ποιητή από την ποιητική κονίστρα. Ο χρόνος όμως, αυστηρός δικαιοκρίτης, αποκαθιστά τα πράγματα στις αληθινές τους διαστάσεις. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)