Ο Κώστας Ρηγόπουλος ήταν ένας "χρήσιμος ηθοποιός". Έτσι χαρακτήρισε τον εαυτό του στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε.

[...] Δεν ξέρω πόσο αγάπησα και αγαπώ τη δουλειά που κάνω, όμως δεν θα μπορούσα και δεν θα \'θελα να \'κανα καμιά άλλη. Και επειδή, όπως είπα και πιο πάνω, δεν έχω πια ούτε μετριοφροσύνες ούτε δήθεν σεμνότητες, την έκανα και την κάνω πάρα πολύ καλά. Δεν είμαι σίγουρος όμως για ένα πράμα, αν την κάνω από αγάπη. Έχω την εντύπωση, και αφού το νιώθω, πρέπει να το πω ότι την κάνω καλά από εγωισμό. Θέλω πάντοτε το κοινό που με παρακολουθεί είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση, είτε οπουδήποτε, να λέει τι καλός ηθοποιός είναι αυτός ο Ρηγόπουλος! Και δίνω τα πάντα, ό,τι έχω και δεν έχω, για να το πετύχω αυτό. Είναι το φιλότιμο μου, ο εγωισμός μου που το κατορθώνει αυτό;
Οι άλλοι μου λένε όχι, όχι αδύνατον, είναι η αγάπη που έχεις για το θέατρο και για τη δουλειά σου. Ίσως να έχουνε δίκιο αυτοί, ίσως να \'χω δίκιο εγώ, ποιος ξέρει. [...]

Το βιβλίο αυτό είναι ένας απομαγνητοφωνημένος μονόλογος. Η ιστορία της ζωής του -πάντα συνυφασμένη με το θέατρο και τους ανθρώπους του- ειπωμένη απ\' τον ίδιον. Ένας χείμαρρος από συναισθήματα, γεγονότα, σχόλια, κρίσεις αποτιμήσεις, θυμάται, θυμώνει, αξιολογεί, μετανιώνει, παθιάζεται!

Μια εξομολόγηση που έγινε στη διάρκεια των πιο παραγωγικών του χρόνων και σίγουρα θα συγκινήσει πολλούς.

Για τον Κώστα Ρηγόπουλο γράφουν οι: Γρηγόρης Βαλτινός, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη,
Ελένη Κούρκουλα, Σταμάτης Κραουνάκης, Γιάννης Μπέζος, Θανάσης Θ. Νιάρχος.