Μόλις τελείωσα το βιβλίο «Πριν το ποτέ και μετά το πάντα», γεμάτη έντονα συναισθήματα.

Άραγε πόσοι άνθρωποι υπάρχουν που έχουν τόσο μαύρη ψυχή και μαυρίζουν τα πάντα στο πέρασμα τους? Πώς μπορεί μια μάνα να μην αγαπάει το παιδί της, άσχετα με τον τρόπο που το απέκτησε, και να προσπαθεί να του στερήσει την όποια χαρά, για να είναι η ίδια ευτυχισμένη? Ακόμα και την ίδια την ζωή του?

Η Μαριώ είναι μια γυναίκα που σε μια στιγμή του χρόνου, χάνει τα πάντα σε μια δίνη πόνου, θυμού και μίσους εξαιτίας μιας ανήθικης πράξης εις βάρος της, ενός μονόπλευρου και ανήθικου έρωτα καρπός αυτού η Ασπασία. Ένα πλάσμα ευαίσθητο που μεγάλωσε χωρίς το χάδι της μάνας, χωρίς την αγκαλιά και το χαμόγελο της, που όμως μέσα της η αγάπη ήταν πάντα άφθονη για όλους. Μεγαλώνοντας ερωτεύεται τον Νίκο και μαζί του γνωρίζει την απόλυτη αγάπη, την κατανόηση και χρωματίζει την ζωή της με έντονα χρώματα, το μπλε της χαράς, το κόκκινο της αγάπης. Όμως εμπόδιο σε αυτήν την μεγάλη αγάπη, πάλι στέκεται η μάνα της που χωρίς να λογαριάσει κάνει δικά της σχέδια, την παντρεύει με το ζόρι με κάποιον που δεν θέλει, για να της καταστρέψει την χαρά.

Η Ασπασία κρατάει κρυφά ένα ημερολόγιο που μέσα σε αυτό κρύβει όλα τα συναισθήματα, όλες τις σκέψεις της, όλα τα γιατί της που κάθε φορά που πλησιάζει την ευτυχία βρίσκει εμπόδιο την μάνα της. Μετά από ένα μεγάλο κυνήγι για να καταφέρουν μαζί με τον Νίκο να ζήσουν μαζί, το ζευγάρι θα ξεκινήσει το ταξίδι του χωρίς επιστροφή αφήνοντας πίσω τον καρπό του έρωτα τους και τότε η Μαριώ θα ανακαλύψει το κρυφό ημερολόγιο της κόρης της, λίγο Πριν το ποτέ και μετά το Πάντα….