"Η νεοφιλελεύθερη στιβάδα, αυτοπαρουσιάζεται ως το αναμφίλεκτο πλαίσιο της δυτικής δημοκρατίας μετά το τέλος των ολοκληρωτισμών. Όταν ανακινεί κανείς το κοινωνικό ζήτημα, όταν σκέφτεται ότι η επανάσταση δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια αναγκαία στιγμή στο δρόμο για έναν εις βάθος μετασχηματισμό της ιεραρχικής κοινωνίας, γίνεται αμέσως θιασώτης των Γκούλαγκ που δελεάζεται απ\' τον ολοκληρωτισμό, οπαδός του αστυνομικού κράτους του 20ού αιώνα, έως καθυστερημένος ιακωβινο-μαρξιστής που δεν καταλαβαίνει τι είναι".

(Eduardo Colombo)

Αυτό είναι το σύγχρονο κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ο συγγραφέας με την παρούσα σπονδυλωτή συλλογή κειμένων επιχειρεί μια εις βάθος αναζήτηση των θεμελιακών του χαρακτηριστικών. Δεν εστιάζει σε μια απλή καταγραφή γεγονότων και σπουδαίων επαναστατικών συμβάντων αλλά στη διαύγαση της σημασίας εκείνων των καθοριστικών στιγμών όπου ανιχνεύεται η καπήλευση, από πλευράς των κυρίαρχων, των πράξεων και των εννοιών που έφερε στο ιστορικό προσκήνιο η "εισβολή" των μαζών. Η βούληση του λαού καθόρισε το σύγχρονο, μόνιμα ανασφαλές, κοινωνικό-πολιτικό καθεστώς που λέγεται Κράτος και αναφέρεται ως δημοκρατία.
Μια αναζήτηση που αναδεικνύει την παράλληλη ιστορική πορεία της αναρχίας με τη δημοκρατία, αλλά και τις διαφορές τους, έχοντας και οι δύο μια βασική και κοινή ιστορική συνισταμένη: Την πάση θυσία απόκρυψη της υπεξαίρεσης της εξουσίας από πλευράς των ελίτ, με τίμημα για τη μεν αναρχία τη διαρκή συκοφάντησή της ως κατάσταση χαοτικής ανομίας που ρέπει συνεχώς προς τη βία, για τη δε δημοκρατία, την ταύτισή της με το Κράτος και τις εκλογές και τη διαρκή συκοφάντηση του λαϊκού παράγοντα -της πηγής της εξουσίας- ως ενός, εν δυνάμει και ενστικτωδώς, βίαιου όχλου που καιροφυλαχτεί να λιντσάρει και να καταστρέψει.