Μετά τη τριλογία “Όπως ήθελα να ζήσω” ήρθε η ώρα να διαβάσω ένα άλλο βιβλίο της ίδιας συγγραφέως που γράφτηκε για τους εφήβους και όχι μόνο. Και το λέω αυτό γιατί το διάβασα πολύ ευχάριστα δεχόμενη μάλιστα πολλά μηνύματα που νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι ότι τα γνωρίζουμε όλα. Μου άρεσε πολύ αυτή η ανάπαυλα ανάγνωσης από τα ιστορικά βιβλία της ίδιας της συγγραφέως. Οι αναγνώστες γνωρίζουν την Ελένη Πριοβόλου εδώ και τριάντα χρόνια τώρα στα Ελληνικά Γράμματα από τα παιδικά της βιβλία.

Βιβλία για την αγάπη, την φιλία, την αλληλεγγύη, την κατανόηση της διαφορετικότητας του άλλου και για τις προκαταλήψεις, διαβάζουμε συχνά γιατί είναι το θέμα που ταλανίζει χρόνια τώρα την Ελληνική κοινωνία και περισσότερο σήμερα που το προσφυγικό είναι το θέμα των ημερών. Την ώρα που οι γονείς σχίζουν τα ιμάτια τους χωρισμένοι στα δύο για την αποδοχή ή όχι των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία, τα παιδιά «μπαίνουν» στη μέση του προβλήματος ως παγοθραύστες αφού κανείς δεν τα ρωτά αν δέχονται τα προσφυγόπουλα στα σχολεία ή όχι.

Η Ελένη Πριοβόλου με τη πέννα της προσπαθεί μέσα από τις σελίδες του να “βοηθήσει” το πιο ευαίσθητο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, τους νέους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα και τα πρώτα τους όνειρα στη ζωή, σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον όπου ο σεβασμός στη διαφορετικότητα γίνεται απαραίτητη προϋπόθεση για την αρμονική συνύπαρξη και την βαθύτερη κατανόηση. Να τους δώσει τα επιχειρήματα που θα μπορέσουν να έρθουν αντιμέτωποι μ' αυτούς που ωρύονται εναντίον των προσφύγων. Παρουσιάζει μια συναρπαστική, παραστατική και γλαφυρή νεανική ιστορία, με φανταστικούς ήρωες μα όμως τόσο ζωντανούς, συγκινεί τους νεαρούς αναγνώστες –και όχι μόνο- και αφήνει το αποτύπωμα τους στην μνήμη και την καρδιά τους. Μας ταξιδεύει στη Θράκη όπου ζουν πολλές φυλές με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους.

Διαδραματίζεται στην πόλη της Ξάνθης, στις όχθες του ποταμού Νέστου. Σε μια μικρή πόλη όπου συνυπάρχουν τρεις διαφορετικές συνοικίες η μουσουλμανική, η χριστιανική και η συνοικία των τσιγγάνων. Παίρνει από το χέρι τον αναγνώστη και σεργιανίζουν μαζί στους δρόμους, στους οντάδες και τα σπίτια τους. Μας φέρνει αρώματα από τις γεύσεις τους και μας γνωρίζει τα έθιμα τους. Φέρνει τον αναγνώστη μπροστά τους νοερά και τον κάνει συμμέτοχο στη ζωή τους. Ο αναγνώστης συνυπάρχει και γνωρίζει από τη μια πλευρά τους γονείς των μικρών ηρώων που έχουν δεχτεί ή έχουν συμβιβαστεί ζώντας μεταξύ τους αρμονικά και από την άλλη τα παιδιά που κουβαλούν στη ψυχή τα πρέπει και τα μη.

Η παρέα των παιδιών που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία, πηγαίνει στο ίδιο Γυμνάσιο, αλλά παραμένουν ξένοι μεταξύ τους. Η μικρή κοινωνία όπου μεγαλώνουν στέκεται εμπόδιο στο να γίνουν μια δεμένη συντροφιά. Ο ρατσισμός στο πρόσωπο της Ανδρομάχης γίνεται ολοφάνερος.

Ο τίτλος η “Αθηναία” την απομακρύνει, τη παραγκωνίζει. Η Ανδρομάχη που πήγε να ζήσει στην Ξάνθη μαζί με τους γονείς της και τον αδελφό της, τον Έκτορα στην αρχή είναι πολύ δυσαρεστημένη από την αλλαγή που έχει φέρει στη ζωή της ο ερχομός στην μικρή πόλη. Νοσταλγεί τους φίλους που έχασε, ανησυχεί για τον τρόπο ζωής της που πρέπει να αλλάξει.

Η ηλεκτρονική επικοινωνία που έχει με τις φίλες της στην Αθήνα τής αλλάζουν τη σκέψη και τη στάση απέναντι στα άλλα παιδιά της μικρής κοινωνίας που καλείται να προσαρμοστεί..Της δείχνουν ότι τη ζηλεύουν που βρίσκεται στη φύση και όχι στη τσιμεντούπολη όπως αυτές και τη προτείνουν έμμεσα να χαρεί τη ζωή της όπως έρχεται και όχι να κλαίει τη μοίρα της επειδή βρίσκεται στην άλλη γωνιά της Ελλάδας. Σε πείσμα όλων των προκαταλήψεων, των μη και των πρέπει, η συντροφιά καταφέρνει να υπερβεί τα εμπόδια μέσα στη σχολική κοινότητα με τη βοήθεια των δυο καθηγητριών τους και αρχίζουν να αναρωτιούνται το γιατί.

Καινούργιοι φίλοι κι ανάμεσα τους σε θέση διαλεχτή, ένα τσιγγανόπουλο με το συμβολικό όνομα Νέσσος. Ο Νέσσος λατρεύει τα άλογα και είναι πολύ περήφανος για την καταγωγή του. Κάνουν το μεγάλο βήμα μες στο σχολείο για να ενώσουν τους χαλαρούς κρίκους της αλυσίδας που άλλοι έμμεσα επιτάσσουν. Όπως οι Μουσουλμάνοι που δεν αφήνουν τις κόρες τους να κάνουν παρέα με τις Χριστιανές γιατί είναι πολύ ελεύθερες….

Με καλή θέληση βρίσκουν τα κοινά του σημεία όπως η αγάπη τους για τη γνώση και τη μάθηση, η φύση, τα άλογα, τα αστέρια. Ανακαλύπτουν τις ομοιότητες των πολιτισμών τους και τις κοινές καταβολές των μύθων τους. Μπλέκονται σε μια περιπέτεια, από όπου βγαίνουν πιο δυνατά και πιο αποφασισμένα να διεκδικήσουν το μέλλον που τους ανήκει. Έφηβοι που έχουν τα ίδια όνειρα, τα ίδια ενδιαφέροντα και τις ίδιες ελπίδες.

Η συγγραφέας συστήνει στον αναγνώστη τη συνεσταλμένη Ναζλί που φορά τη μαντήλα γιατί έτσι έχει μεγαλώσει, τον τσιγγάνο Νέσσο που δεν του αρέσει να φυλακίζεται στις σχολικές αίθουσες και να τιθασεύει άγρια άλογα, τον μικρό επιστήμονα Ραμαδάν που έχει αγάπη με τα άστρα, τη Δόμνα και άλλους φίλους που τους χωρίζει όμως η θρησκεία. Την Ανδρομάχη αρχίζει να την κερδίζει η πραγματική ζωή, κερδίζει το παιχνίδι. Καινούργια ενδιαφέροντα παίρνουν τη θέση των παλιών, τα άγρια άλογα γίνονται ο στόχος της ώστε να μπορεί να τα δαμάσει. Στο πρόσωπο του Νέσσου η Ανδρομάχη θα βρει τον δικό της ήρωα και τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει και στην πραγματικότητα τα άλογα, που τόσο αγαπούσε.

“Οι φύλακες των αστεριών” είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσουν οι έφηβοι όχι μόνο για τη γλωσσοπλαστική γραφή του αλλά γιατί θα διδαχτούν από τα μηνύματα του. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους μικρούς ή μεγάλους φίλους αναγνώστες δεν το έχουν διαβάσει ακόμη και ίσως είναι μια καλή αρχή να δούμε τα πράγματα διαφορετικά.