Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ’ τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις την έξοδο από μακριά. Τότε που χαμογελάς και κλείνεις το μάτι, γιατί κάτι έμαθες. Και αυτό το κάτι θες να το μοιραστείς, γιατί τίποτα πια δεν είναι αποκλειστικά δικό σου.

Το "Δυο μήνες στην αποθήκη" είναι μια μαρτυρία. Μια περιπέτεια προσωπική αλλά και μια αισιόδοξη ιστορία για τον καθένα από εμάς.