Ένα ζευγάρι ελεύθερων σκοπευτών αρχίζει να εκτελεί διεφθαρμένους ανθρώπους της πολιτικής, οικονομικής και δικανικής σκηνής της Ουάσιγκτον, σπέρνοντας τον πανικό στην πόλη. Ο «Εγκέφαλος», ο προαιώνιος εχθρός του Άλεξ Κρος, Κάιλ Κρεγκ, δραπετεύει και αλλάζει ταυτότητα ώστε να κυνηγήσει τον ντετέκτιβ. Ένας άνδρας αρχίζει να σκοτώνει διάφορους αθώους, χαράζοντας στο σώμα τους μαθηματικά σύμβολα. Πώς θα καταφέρει ο Άλεξ Κρος να χειριστεί όλες αυτές τις υποθέσεις, λίγες μόλις μέρες πριν από τον γάμο του με την Μπριάνα Στόουν;

Η 17η στα ελληνικά περιπέτεια του πασίγνωστου ντετέκτιβ που δημιούργησε ο James Patterson (η 15η, Alex Cross’s trial, δε μεταφράστηκε) έχει αρκετές παράλληλες ιστορίες δράσης και μια σχετική ένταση. Πρώτ’ απ’ όλα, οι ελεύθεροι σκοπευτές είναι ένα ντουέτο που αποκαλύπτεται σταδιακά η ταυτότητά του, αν και το μυστήριο γύρω από το αρχικό κίνητρο των δολοφονιών δε λύνεται (ήταν όργανα κάποιου ή εκτελούσαν βάσει δικών τους πεποιθήσεων; ). Η δράση τους, τα θύματα που επιλέγουν, ο τρόμος που σκορπάνε στην πόλη δίνουν παλμό στο βιβλίο και η ιστορία τους έχει κλιμακούμενη εξέλιξη. Κάποιες σκηνές που αφορούν την προσωπική ζωή του ενός είναι αρκετά συγκινητικές, αν σκεφτεί κανείς τι θα επακολουθήσει μετά, χωρίς δισταγμό και έλεος. Παράλληλα με αυτούς, δρα κι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος που χαράζει στο δέρμα των θυμάτων του μαθηματικές εξισώσεις, αν και η περίπτωσή του δε μας απασχολεί και πολύ, μιας και είναι αναλώσιμο υλικό στα εγκληματικά σχέδια κάποιου που θέλει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Άλεξ Κρος.

Έχουμε όμως και τον Κάιλ Κρεγκ, που παίρνει τη θέση ενός πράκτορα και θα επιστρέψει στην Ουάσιγκτον ώστε να συνεργαστεί με τον Κρος για την επίλυση της υπόθεσης των Πατριωτών σκοπευτών. Κάποιες φορές ο συγγραφέας στήνει καλές σκηνές ανάμεσα σε αυτούς τους δύο εχθρούς, παίζοντας σαν τη γάτα με το ποντίκι ως προς τη στάση που κρατά ο Κάιλ μεταμφιεσμένος και ταυτόχρονα ως κίνηση, αντίληψη και νοοτροπία του πράκτορα που πήρε τη θέση του. Ό,τι και να γίνει όμως, όσο καλό και φιλικό πρόσωπο κι αν δείχνει, ο «Εγκέφαλος» δεν ξεχνά το αρχικό του σχέδιο, που θα υλοποιηθεί σ’ ένα νησί κι εκεί έχουμε μια από τις θεαματικότερες σκηνές φινάλε σε βιβλίο με τον Άλεξ Κρος, κάτι που θα τον οδηγήσει στην απόφαση ν’ απομακρυνθεί για μεγάλο διάστημα από την αστυνομία, ώστε ν’ αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην οικογένειά του και ίσως να γράψει ένα βιβλίο για το ψυχολογικό υπόβαθρο της εξαπάτησης που έζησε με τον Κρεγκ από την αρχή της γνωριμίας τους, που ήταν καλοί φίλοι, ως το τέλος.

Σε προσωπικό επίπεδο, η οικογένεια του ντετέκτιβ δεν έχει και πολλά να μας πει αυτήν τη φορά, με εξαίρεση το γεγονός πως η Μπρι και ο Άλεξ επιτέλους παντρεύονται. Κάπου ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει πως, όσο βαθύ μίσος κι αν έχει ο Κρος, δε θα «πατήσει στη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού» για να εξολοθρεύσει εν ψυχρώ κάποιον, τονίζοντας πως ακόμη υπάρχουν ψήγματα ηθικής και «καλοσύνης» μέσα του. Δύο χαρακτήρες επανεμφανίστηκαν, χωρίς όμως να επηρεάζουν ή να προωθούν τη δράση, κάτι σύνηθες στο στυλ του συγγραφέα: ο εντεκάχρονος ψυχοπαθής Μπρόνσον «Ποπ Ποπ» Τζέιμς», που γνωρίσαμε στη 14η περιπέτεια «Το κυνήγι του Τίγρη» και η Κριστίν Τζόνσον, μητέρα του Άλι. Ο πρώτος υπήρξε πιόνι του Κάιλ Κρεγκ και η δεύτερη επανεμφανίστηκε για να δει τον γιο της, εξοργίζοντας τον Κρος, ευτυχώς χωρίς κι εκείνη να φτάσει στα όρια, όπως έκανε στο 11ο βιβλίο, «Φόνοι στο Μπέβερλι Χιλς», όπου διεκδίκησε την κηδεμονία του παιδιού της.

Ο «Τελικός στόχος» είναι ένα οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στον Κάιλ Κρεγκ και τον Άλεξ Κρος, καθώς επίσης ένα ανθρωποκυνηγητό δύο εκτελεστών κι ενός κατά συρροήν δολοφόνου. Δράση, περιπέτεια και ανατροπές, όπως σε όλα της σειράς.