Γνώρισα τη Λία Ζώτου και τον Θοδωρή Καραγεωργίου μέσα από το βιβλίο τους “Σαν τα φύλλα του Καπνού” το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία που εκτυλισσόταν και το διάβασα απνευστί. Έτσι άρχισα να τους ακολουθώ στα επόμενα βιβλία τους όπως το “Δάκρυ του Έρωτα” και τελευταία,τη “Μεταξένια αγάπη”. Καπνός, κρασί, μετάξι είναι τα τρία στοιχεία που διαπραγματεύονται και έπλεξαν γύρω τους τον μύθο.

Γράφτηκαν και δόθηκαν όλα τόσο όμορφα δοσμένα στον αναγνώστη που ήρθα στον πειρασμό να διαβάσω και την “Εξαφάνιση”, το πρώτο που έγραψαν μαζί κι αυτό από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Είχα τη περιέργεια να δω πώς εξελίχτηκε η γραφή τους και δεν με απογοήτευσαν ούτε στο πρωτόλειο δημιούργημά τους. Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να γράφουν μαζί οι συγγραφείς ένα βιβλίο μα το κατάφεραν τόσο καλά που ακόμη και στην “Εξαφάνιση” δεν μπόρεσα να διακρίνω ποιος έγραψε τι. Το πώς γράφτηκε μας το εξηγούν στον επίλογο της “Εξαφάνισης”.

Με φόντο την Έδεσσα της δεκαετίας του ’90, οι δυο τους θα ζήσουν μια σειρά από γεγονότα γεμάτα αγωνία και ανατροπές που θα τους στιγματίσουν για πάντα.

Μπορώ να το χαρακτηρίσω και αστυνομικό θρίλερ αφού μιλά για μια εξιχνίαση μυστηρίου που κρατά τον αναγνώστη καθηλωμένο και θέλει να συμμετέχει και αυτός στις δαιμονικές σκανδαλιές των δυο παιδιών. Τότε που υπήρχαν οι αλάνες στην ελληνική επαρχία και τα παιδιά σκαρφίζονταν με τη φαντασία ολόκληρες ιστορίες που ήθελαν να τις κάνουν πράξη με σοβαρές πολλές φορές επιπτώσεις για τη ζωή τους. Ανέμελα χρόνια χωρίς την αίσθηση του κινδύνου να παραμονεύει. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι η Κυβέλη και ο Χάρης, ο Πέτρος και ο Νεκτάριος, οι γονείς των παιδιών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

Οι συγγραφείς με μαεστρία “χτίζουν” τη Κυβέλη με τα χαρακτηριστικά της μεθοδικότητας, της εξυπνάδας, της δαιμονικής νεανικής εφευριματικότητας προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της. Από την άλλη, βλέπουμε τον Χάρη, που εκτός από γείτονας και συμμαθητής, είναι ο μοναδικός της φίλος και στυλοβάτης σε όλες της τις προσπάθειες. Τη βοηθά αλλά μέχρι ένα σημείο γιατί φοβάται την αντίδραση των γονιών του μα και πιστεύει ακράδαντα ότι τη δικαιοσύνη μπορεί να την αποδώσει μόνο η πολιτεία και κανείς άλλος. Την αγαπά με ένα αγνό έρωτα που δεν θέλει να της το δείξει και προσπαθεί να της το αποδείξει με πράξεις. Αυτά άλλωστε είναι τα παιχνίδια των ερώτων της εφηβείας που με γλαφυρό τρόπο οι συγγραφείς καταφέρνουν να γυρίσουν τον αναγνώστη στο παρελθόν.

Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο ζωγραφίζουν με λέξεις δίνοντας ανάγλυφα και παραστατικά την ατμόσφαιρα που κινούνται οι ήρωες. Το στενό περιβάλλον της Κυβέλης που δοκιμάζεται ζώντας μια κόλαση που τους κάνει όλους να παραμιλούν μετά από την εξαφάνιση του μικρού της αδερφού, του Ζαφείρη ο οποίος έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Έκαναν άνω-κάτω τη πόλη και όλη τη περιοχή μαζί με την αστυνομία αλλά δεν βρέθηκε κανένα ίχνος και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο ενώ η μάνα, η Στεφανία πάντα ήλπιζε ότι θα τον ξαναδεί. Μαζί με αυτό τον πόνο έρχεται στη ζωή της η μεγάλη σφαλιάρα του μαντάτου της αρρώστιας του καρκίνου που τους έριξε πιο βαθιά. Τους γκρέμισε ψυχικά ενώ ο πατέρας τους παράτησε. Μήπως τη θεώρησε φταίχτη της απώλειας του Ζαφείρη: Αυτό δεν διακρίνεται στην ροή της ιστορίας αλλά θέτω το ερώτημα: μήπως η μάνα δεν επωμίζεται όλο το βάρος και τις ενοχές μαζί με τον πόνο που σέρνει στις πλάτες της μέχρι να πεθάνει? Ο φταίχτης πάντα σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν είναι η μάνα που δεν πρόσεχε, που δεν τα διαπαιδαγώγησε σωστά, που δεν τα προφύλαξε από τις κακοτοπιές? Θαρρείς ότι ο πατέρας είναι διακοσμητικό στοιχείο μέσα στην οικογένεια.

Οι συγγραφείς “έχτισαν” τους δυο πρωταγωνιστές περνώντας τους και δοκιμάζοντας τους μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα, τους λαβύρινθους των ναρκωτικών, της heavy metal μουσικής και της απερίσκεπτης νιότης χωρίς σκέψη των πράξεων τους και μας θυμίζουν αυτές τις περιπτώσεις που συζητήθηκαν σε όλη την Ελλάδα και μας κλόνισαν. Τους τοποθέτησαν μέσα στην ιστορία ως παιδιά διαλυμένων οικογενειών. Ο μεν Νεκτάριος παιδί μια φτωχής οικογένειας που η σωματική βία από το πατέρα του ήταν η καθημερινή συνήθεια πάνω στο άγουρο κορμί του μέχρι να πεθάνει, ο δε Πέτρος γόνος πλούσιας οικογένειας που αφοσιώνεται στη περιουσία, στις δουλειές χωρίς να δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους παραμελώντας το. Βία και παραμέληση ανταμώθηκαν με δυσάρεστες συνέπειες στην εξέλιξη του μυθιστορήματος. Μήπως δεν συμβαίνουν και στη καθημερινότητα,στη διπλανή πόρτα χωρίς να γνωρίζουμε ή χειρότερα να μη μιλάμε?

Κοινωνικό λοιπόν και άκρως καθηλωτικό το μυθιστόρημα. Και δικαιολογημένα απευθύνεται στους νέους άνω των 15 ετών αφού οι συγγραφείς δίνουν σ' αυτή την ευαίσθητη ηλικία μεγαλύτερη προσοχή και ένα καλό μάθημα μέσα από τις καταστάσεις που διαδραματίζονται. Διαβάζοντας το, ως γονιός ένιωσα ένα ταρακούνημα βάζοντας στη θέση των πρωταγωνιστών τα παιδιά μου.

Εκτός λοιπόν την ιστορία και τη σωστά δομημένη γλώσσα, το προτείνω ως διδακτικό. Άλλωστε ένα καλό βιβλίο ποτέ δεν χαρακτηρίζεται παλιό ή καινούριο σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς. Το κρίνουμε ως καλό ή κακό. Αν είναι ικανό να μας αφήσει το αποτύπωμα του στη μνήμη μας ή θα αφεθεί σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης, διαβάζοντας το με τη βία μέχρι τη μέση. Χωρίς καν να θέλουμε να το προτείνουμε σε μια φίλη ή σε μια λέσχη ανάγνωσης. "Η Εξαφάνιση", μπορεί να είναι το πρώτο βιβλίο που συνδημιούργησαν η Λία Ζώτου και ο Θοδωρής Καραγεωργίου αλλά τα μηνύματα που αφήνουν στον αναγνώστη θα είναι πάντα επίκαιρα. Όσοι έχουν διαβάσει και τα προηγούμενα βιβλία τους θα έχουν την εικόνα της εξέλιξης τους μέσα στο χρόνο. Μαζί λοιπόν με τη “Μεταξένια αγάπη” που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Ψυχογιός, αναζητείστε και την “Εξαφάνιση”.

Ένα περιπετειώδες ελαφρύ θρίλερ νεανικό βιβλίο που διαβάζεται και από ενήλικες.Ενδιαφέρον από την μέση και μετά.Σωστά δομημένο.Μία εξαφάνιση,ένα άλυτο μυστήριο που έρχεται στο φως μετά από χρόνια από μία έφηβη ανήσυχη,μεθοδική και υπεράνω θεσμών.Βιώνει την οδύνη και προσπαθεί να αποδόσει δικαιοσύνη με τον δικό της τρόπο.Θα τα καταφέρει και με τι επιπτώσεις?Και από που πηγάζει το μένος και έγινε σκοπός η τιμωρία.Τιμωρία θα έρθει και με ποια μορφή?Ξετυλίγονται οι ανθρώπινοι χαρακτήρες των ηρώων και η διαμόρφωσή τους έχουν αφετηρία διάφορες καταστάσεις που πέρασαν μέσα από την οικογενειακή τους ζωή και τους έμειναν πληγές ψυχικές και που άλλοι κατόρθωσαν να τις αποβάλλουν(όχι τελείως) και άλλοι όχι και που τους οδήγησαν σε σκοτεινά μονοπάτια!!

Χωρίς να είναι καθόλου βαρετό το βιβλίο αυτό με εξέπληξε ευχάριστα γιατί εκτός του ότι με καθήλωσε να το τελειώσω με εξέπληξε και για τα διδακτικά στοιχεία που δίνει κυρίως στα άτομα πιο νεαρής ηλικίας.

Πλούσια πλοκή,πολύ έντονα συναισθήματα,φοβερός ο χαρακτήρας του στυλοβάτη με το όνομα Ευθαλία και τη συνέχειά της Κυβέλη.

Μπράβο και πάλι μπράβο!

Είναι στιγμές που κλείνεις ένα βιβλίο και προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς αλλά μάταια. Είναι στιγμές που νιώθεις ότι έχεις διαβάσει ΤΟ βιβλίο και πρέπει να σταματήσεις για λίγο καιρό το διάβασμα, να κατασταλάξουν οι εικόνες και οι μνήμες από τις σελίδες που μόλις διάβασες και να κάτσει η κάθε μία στη θέση που της αναλογεί. Είναι στιγμές που καταλαβαίνεις ότι όσο υπάρχουν τέτοιες πένες η ελληνική λογοτεχνία μυστηρίου έχει σοβαρές ελπίδες επιβίωσης και στον 21ο αιώνα.Τι να γράψω γι' αυτό το βιβλίο; Πού να πρωτοεστιάσω; Τι να πρωτοπαρουσιάσω; Πώς να σας εντάξω στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα, στο στυλ, στην πλοκή, αφού ξέρω ότι όσα και να γράψω δε θα καταφέρουν να τυλίξουν ακριβώς το σχήμα της έκπληξης που αποτελεί αυτό το βιβλίο; Και ειλικρινά δεν έχω σκοπό να γλείψω κανέναν, ούτε οι παρουσιάσεις μου είναι καθ' υπόδειξιν. Εμπιστευτείτε με, αυτό το βιβλίο είναι από τα ανατρεπτικότερα και καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα (σας παρακαλώ, αγνοήστε την εκτός τόπου και πραγματικότητας ένδειξη "Νεανική λογοτεχνία").Η Κυβέλη είναι 14 ετών και μεγάλωσε στη σκιά της εξαφάνισης του μικρού της αδερφού, Ζαφείρη. Ήταν μωρό ακόμη όταν ο μικρός Ζαφείρης εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Η τοπική κοινωνία της Έδεσσας αναστατώθηκε αλλά με τον καιρό η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Από ένα τυχαίο περιστατικό ο κολλητός της φίλος, Χάρης, της δίνει μια ακλόνητη ένδειξη ότι ο αδερφός της δολοφονήθηκε: της δείχνει το βίντεο της δολοφονίας του που ανακάλυψε σε μια κασέτα πεταμένη στα σκουπίδια. Η Κυβέλη αρχίζει να ψάχνει τους δολοφόνους που τότε ήταν παιδιά και τώρα ενήληικες, με διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά.Ο Πέτρος ζει μόνιμα με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη μετά από ένα περιστατικό που σημάδεψε ανεξίτηλα την παιδική του ηλικία τότε, στην Έδεσσα. Πιστεύει ότι το παρελθόν είναι καλά κρυμμένο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ώσπου ένα τηλεφώνημα ξυπνά τους εφιάλτες του παρελθόντος: η κασέτα χάθηκε!Ο Νεκτάριος είναι εθισμένος στην ηρωίνη και η ζωή του είναι κατεστραμμένη. Δεν μπορεί να δουλέψει, δεν μπορεί να κοιμηθεί, δεν μπορεί να ζήσει. Η κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μητέρα του δεν μπορεί να του προσφέρει καμία βοήθεια. Ο Νεκτάριος ανακαλύπτει ότι η κασέτα με τη δολοφονία του παιδιού εξαφανίστηκε και οι εφιάλτες του μόλις άρχισαν!Το βιβλίο είναι γεμάτο ανατροπές: από τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται οι τρεις ανωτέρω περιπτώσεις και πώς ταιριάζουν έτσι ώστε να καταλάβεις τι συνδέει αυτούς τους διαφορετικούς ανθρώπους μέχρι την εξέλιξη της πλοκής που δεν αφήνει τον αναγνώστη σε ησυχία. Ουσιαστικά το μυθιστόρημα είναι μια βουτιά σε πολύ βαθιά νερά και χωρίς ανάσα, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη και όταν το παζλ αρχίζει να συμπληρώνεται δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσετε το διάβασμα!Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ζωές και το οικογενειακό υπόβαθρο των κεντρικών χαρακτήρων, ο καθένας με το δικο του παρελθόν, τη δική του ανατροφή, τα δικά του οικογενειακά προβλήματα: η Κυβέλη μισεί τον πατέρα της γιατί εξαιτίας του χωρίσανε και μαράζωσε η μητέρα της και τώρα παλεύει με τον καρκίνο (η Κυβέλη φτάνει στο σημείο να σχεδιάσει πώς να χαλάσει τα φρένα του αυτοκινήτου του ώσπου...), ο Νεκτάριος έχει μια κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μάνα και είχε έναν πατέρα μέθυσο που τους χτυπούσε και τους έβριζε και τους δύο, ο Πέτρος μεγάλωσε με δυο γονείς που θέλανε μόνο την τελειότητα από το παιδί τους, καβγαδίζανε σύνέχεια για τους δικούς τους ακατανόητους λόγους, χώρισαν και τώρα είναι ξανά μαζί, ο Χάρης δυσκολεύεται στα μαθήματα και οι γονείς του είναι αυστηροί μαζί του κλπ. Την Κυβέλη θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω και μικρομέγαλη γιατί αν και 14 ετών είναι σκληρή, αποφασιστική, αυτάρκης κλπ. όμως ας μην ξεχνάμε σε τι περιβάλλον μεγάλωσε και πόση ανάγκη την είχαν η μεγάλη της αδελφή Ελεονώρα και η γιαγιά Ευθαλία. Ένα περιστατικό μου έμεινε χαραγμένο: η Κυβέλη όταν ήταν μικρή πήγε σε πανηγύρι, μια τσιγγάνα της είπε το χέρι (στο οποίο εντόπισε τον θάνατο του Ζαφείρη) και η Κυβέλη, που αρνιόταν να παραδεχτεί (όπως κι όλοι) ότι το παιδί είναι νεκρό, όταν επέστρεψε σπίτι κράτησε στη χούφτα της ένα πυρωμένο κάρβουνο για να σβηστεί το παρελθόν!Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι η εξέλιξη της υπόθεσης είναι κλιμακωτή, δε χωλαίνει πουθενά, οι διάλογοι και οι σκέψεις είναι όσο και όπου πρέπει και το καλύτερο όλων: το τρίτο μέρος, όπου μετά την ανατροπάρα του βιβλίου, η αφήγηση σταματά και οι συγγραφείς φωτίζουν τον κάθε χαρακτήρα χωριστά και τον παρακολουθούν από εκείνο το σημείο μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν περιττολογούν, μέσα από την εκάστοτε αφήγηση συμπληρώνεται σιγά σιγά η συνολική εικόνα του σημείου στο οποίο διακόπηκε η πλοκή και το βιβλίο κλείνει με μια ωραίότατη και πρωτότυπη λύση.Μου άρεσε που δεν έχουμε άλλο ένα κλασικό αστυνομικό: η υπόθεση, οι ένοχοι, η τιμωρία τους. Ίσως αυτό ακριβώς να ξενίσει κάποιους αλλά είναι τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα που προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα. Ο κάθε χαρακτήρας παίρνει κάποιες αποφάσεις και υφίσταται κάποιες συνέπειες σε βάθος χρόνου, αποδίδεται μιας άλλης μορφής δικαιοσύνη: αυτοχειρία, συγχώρεση, εξιλέωση, Θεία Δίκη; Διαλέγετε και παίρνετε, εγώ δεν μπορώ να πω περισσότερα.Ένα καταπληκτικό βιβλίο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που θα σας κάνει πιο απαιτητικούς αναγνώστες! Μόνο που έχω να απευθύνω μια παράκληση στον εκδοτικό οίκο: το βιβλίο για μένα ΔΕΝ είναι νεανική λογοτεχνία, είναι ένα σκληρό, ωμό, αληθινό, ρεαλιστικό, ανατρεπτικό, καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι εννοούμε νεανική λογοτεχνία τότε, θα ρωτήσετε και δικαίως. Δεν είμαι θεωρητικός και δε θα σας ζαλίσω, θα σας αναφέρω όμως πετυχημένα βιβλία εφηβικού και νεανικού κοινού για να καταλάβετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα στο νεανικό βιβλίο και τη λογοτεχνία ενηλίκων: Θέλεις να κάνουμε chat (του ίδιου οίκου και αστυνομικού ενδιαφέροντος), Χνότα στο τζάμι του Βασίλη Παπαθεοδώρου κ. ά.Προς Θεού, τα νεανικά βιβλία δεν είναι γλυκανάλατα ή / και ηθικοπλαστικά, ούτε στο βιβλίο υπάρχουν πράγματα που θα τρομάξουν τον έφηβο αναγνώστη ή θα τον κρατήσουν ξάγρυπνο, απλά τονίζω εδώ το γεγονός ότι ο ενήλικος αναγνώστης ίσως προσπεράσει ακρίτως και άμεσα οτιδήποτε γράφει νεανική λογοτεχνία αν ψάχνει να διαβάσει ένα μυθιστόρημα ενηλίκων κι ίσως αυτό ακριβώς στερήσει από αυτό το βιβλίο ένα μεγαλύτερο αριθμητικά κοινό.Στο βιβλίο υπάρχουν διάσπαρτα qr codes που αν τα σκανάρετε με το κινητό σας θα δείτε όμορφα τοπία, ωραίες εικόνες, αντικείμενα και φωτογραφίες που συνοδεύουν ευχάριστα το κείμενο (και δε συμβάλλουν στη λύση του γρίφου, οπότε μην αγχώνεστε!).