Por diferentes razones ligadas a sus procesos histόricos, las sociedades iberoamericanas han tenido una relaciόn conflictiva con sus pasados, negandose a reconocerle a los metarrelatos efectivamente contenidos en las tradiciones de sus antepasados reales (indios, negros e ibericos) la condiciόn de tiempo arquetίpico, proto-histόrico. Lo sustituyeron, entonces, otorgando a una cultura ajena la condiciόn de antecesora de la propia. Ciertos fenόmenos determinaron que la elegida fuera la Antiguedad Helenica, constituyendo esta para Iberoamerica, "no solo un modelo estetico y filosόfico (como lo fue para el Renacimiento), o polίtico e ideolόgico (como ocurriό con la Ilustraciόn) sino una madre adoptiva, amada como se ama al hijo no consanguίneo, pero por el que se vela quizas con mas empeno puesto que constituye la esperanza de compensar la infecundidad signada por la suerte."

Το βιβλίο "Meandros Iberoamericanos" (Ιβηροαμερικανικοί Μαίανδροι) είναι αποτέλεσμα εννέα χρόνων έρευνας γύρω από τις ιδιαιτερότητες του λογοτεχνικού διαλόγου μεταξύ Ελλάδας -κυρίως της Αρχαίας, αλλά όχι μόνο- και Ιβηρικής Αμερικής.
Η έρευνα αυτή δείχνει ότι η Ελλάδα ήταν από την αρχή της ίδρυσης του "Νέου Κόσμου" (είτε την πρώτη αρχή, όταν ο Κολόμβος έφτασε στην Αμερική, είτε την κυριολεκτική αρχή, τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν άρχισαν να απελευθερώνονται οι Αμερικανικές Χώρες) το "καλό παράδειγμα" που έπρεπε να ακολουθήσουν τα έθνη για τον αυτοπροσδιορισμό τους.
Η Ελλάδα λειτούργησε -και ακόμα λειτουργεί- σαν καθρέφτης μέσα από τον οποίο οι Ιβηροαμερικανοί συνειδητοποιούν την εικόνα τους. Ανάλογα με τις εποχές, ο Όμηρος, ο Πλάτωνας, ο Ηράκλειτος, η Αρχαία Θρησκεία, μέχρι και ο Jean Moreas (Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος) μεταξύ άλλων, έχουν γίνει έμπνευση πολλών συγγραφέων της Ιβηρικής Αμερικής. Το παρόν βιβλίο προσφέρει σχετικές αναλύσεις ιδιαίτερα για τα έργα των: Ruben Dario, J.C.Onetti, J.J. Olmedo, G. Prieto, J. Zorrilla de San Martίn, C. Drummond deAndrade, Joao Guimaraes Rosa, Leopoldo Zea, Αlejo Carpentier. Ένα κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον Σεφέρη και παρουσιάζει τις διαφορές και τις συμπτώσεις στον διάλογο τόσο της Νέας με την Αρχαία Ελλάδα όσο και της Αρχαίας Ελλάδας με την Ιβηρική Αμερική.
Το "Meandros Iberoamericanos" είναι ένα επιστημονικό βιβλίο που, ωστόσο, παραμένει προσιτό σε όσους έχουν περιέργεια για τα ζητήματα που πραγματεύεται. Αποτελεί επίσης ένα αφιέρωμα στον αδελφικό δεσμό μεταξύ Ελλάδας και Λατινικής Αμερικής, στον δεσμό ανάμεσα σε δύο ηπείρους, που εξακολουθεί να τις περικλείει και να τις ενώνει ο "αψόρροος" κατά Όμηρο Ωκεανός.