Μια απλή και αυταπόδεικτη θέση, που παρά ταύτα είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι συζητητές μας, είναι η εξής: "Ο κόσμος υπάρχει γιατί τον αντιλαμβανόμαστε". Και εξηγούμαι: Η ύπαρξη του κόσμου οφείλεται στο ότι γεννηθήκαμε -και μάλιστα στην ικανότητά μας να τον αντιληφθούμε- και διαρκεί όσο χρόνο διαρκεί η ικανότητά μας αυτή. Από την πλευρά κάθε θρησκείας που δέχεται πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, πρέπει να εξηγηθεί πώς η δημιουργία έφτασε σε καθέναν από εμάς· και αυτό το λέμε σε συνδυασμό με τη σκέψη πως αν οι πρωτόπλαστοι δεν εξέπιπταν από τον Παράδεισο, το ζητούμενο είναι αν εμείς θα είχαμε γεννηθεί, εφ\' όσον εμείς είμαστε απόρροια της αμαρτίας των πρωτόπλαστων και της αλληλουχίας των συμβάντων που ακολούθησαν, ενώ αν αυτοί δεν υπέκυπταν στην αμαρτία και έμεναν στον Παράδεισο, οι απόγονοί τους δεν θα είχαν το στίγμα της αμαρτίας και θα ήσαν απόρροια διαφορετικής αλληλουχίας συμβάντων.