Αυτό το οποίο κρίνεται εδώ είναι η εξής υπόθεση εργασίας: η "γενιά του \'30", με αιχμή το δοκίμιο, το οποίο συνιστά μια "ιδιαίτερη παράμετρο", εμφανίστηκε ως "γενιά των ιδεών" και είχε ως "πρωτοστάτη" ή "δημόσιο εκπρόσωπο" και επομένως "διαχρονικό και διαπρύσιο υπερασπιστή" της τον Γιώργο Θεοτοκά (1905-1966) που εκφράζει την "ιδεολογία της και τροφοδοτεί τη μυθολογία της". Ό,τι δηλαδή "φτάνει ως τις μέρες μας" ως "πολιτισμικό μόρφωμα και ιδεολόγημα" ή ως "πολιτισμική ιδεολογία", γεγονός που απαιτεί μια "πιο ευφάνταστη ανασύνθεση του πολιτιστικού αφηγήματος της γενιάς του \'30 και της πολιτισμικής διαδικασίας παραγωγής, αναπαράστασης και διαιώνισης του μύθου της" ως "καταστατικής και πλαστής αφήγησης". Κοντολογίς αν ο ερευνητικός φακός είχε στραφεί προς τη "σύμπραξη αισθητικής, ιδεολογίας και πολιτικής", τότε τι θα έπρεπε -more geometrico- να είχαν ληφθεί υπόψη; (στο πλαίσιο βέβαια ενός σχεδίου "αντιπρότασης" για την οργάνωση της παρούσας έρευνας, το οποίο προφανώς κι αυτό τελεί υπό επαλήθευση).