Το βιβλίο αποτελεί συμβολή στην επανεκτίμηση του παραμυθιού ως παιδαγωγικού μέσου, καθώς και στην αξιοποίηση του πολιτισμικού αυτού αγαθού της λαϊκής παράδοσης στην εκπαίδευση (κυρίως στο Δημοτικό Σχολείο).

Με αναφορά σε ιστορική-παιδαγωγική βιβλιογραφία, αλλά και σε νεότερη, προσδιορίζεται χρονολογικά η εισαγωγή του παραμυθιού στην εκπαίδευση, καθώς και οι στόχοι αυτού του παιδαγωγικού εγχειρήματος, οι οποίοι ποικίλλουν, εξελίσσονται και διαφοροποιούνται ανάλογα με τις κρατούσες ψυχοπαιδαγωγικές αλλά και ευρύτερα κοινωνικές αντιλήψεις.

Πραγματοποιείται ακόμα μια ειδικότερη σύγκριση μεταξύ των παλαιότερων και των πρόσφατων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (2001), τα οποία βασίζονται στο "Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών" (Δ.Ε.Π.Π.Σ.), με δεδομένη την πρόοδο της παιδαγωγικής επιστήμης και τη διαμόρφωση ανάλογου σύγχρονου προβληματισμού για την παιδαγωγική αξιοποίηση του παραμυθιού στην εκπαίδευση.

Επιχειρείται επίσης να προσεγγισθεί η ψυχοπαιδαγωγική διάσταση και αξιοποίηση του παραμυθιού. Η ανάλυση γίνεται με βάση τις ψυχαναλυτικές απόψεις του Freud και του Jung, τις βασισμένες στον Freud απόψεις του Bettelheim, καθώς και θεωρήσεις από τον ευρύτερο χώρο της ψυχολογίας και ιδίως της ανάπτυξης του παιδιού, όπως αυτές του Piaget.

Ακόμα τεκμηριώνεται η πρόταση της μεθοδικής εισαγωγής του λαϊκού παραμυθιού, του προσφιλέστερου και ίσως ουσιωδέστερου είδους της προφορικής λαϊκής παράδοσης, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και αναφέρονται παραδείγματα για την προσφορά και τη διδασκαλία του, την εκλογή των διδακτικά και παιδαγωγικά κατάλ-ληλων παραμυθιών, τη σχέση του παραμυθιού με τα σχολικά μαθήματα, την τέχνη και την τεχνική της αφήγησης στο Σχολείο κ.λπ.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με αναλυτική, ελληνική και ξένη, βιβλιογραφία για το λαϊκό και το έντεχνο παραμύθι, που συμπεριλαμβάνει διάφορες (λαογραφικές και παιδαγωγικές) μελέτες, καθώς και συλλογές ελληνικών και ξένων λαϊκών παραμυθιών, παραμύθια επωνύμων, αφιερώματα περιοδικών κ.ά.