Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα η συγγραφέας αφηγείται, την ιστορία του Ηλία Αλεξόπουλου, ο οποίος αν και αρκαδικής καταγωγής βρίσκεται στην Αθήνα για σπουδές στην ιατρική. Η ερωτική του περιπέτεια με την Αμέλια, κόρη γερμανού αυλικού του βασιλιά Γεωργίου του Α΄, καταλήγει σε σκάνδαλο και έτσι αναγκάζεται να φύγει από την Αθήνα και να βρεθεί στην τουρκοκρατούμενη ακόμα Θεσσαλονίκη.

Εκεί θα μεγαλουργήσει, θα καταφέρει να μπει στην ελίτ της Θεσσαλονίκης, θα παντρευτεί την Θεανώ, την βαφτιστήρα ενός Γάλλου γιατρού του Πιέρ, ο οποίος ζει από τον 15ο έως τον 20ο αιώνα έχοντας βρει το ελιξίριο της ζωής.

Μαζί με την ιστορία της ζωής του Ηλία καθώς και του Πιερ, η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου, παντρεύει την γαλλική ιστορία για το διάστημα που ζει ο Πιέρ, καθώς και την ελληνική ιστορία, και την ατμόσφαιρα της Αθήνας στα τέλη του αιώνα, στους βαλκανικούς πολέμους, στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, στον Α΄ και στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και στην Κατοχή μιας και ο ήρωας της ο Ηλίας πέθανε το 1943.

Συγκινήθηκα με την ιστορία του Ηλία ενός ανθρώπου που ήθελε πάντα να προσφέρει στον συνάνθρωπο χωρίς αντάλλαγμα και την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια καθώς και της οικογένειας του, μέχρι την ώρα που η μοίρα τον φέρνει αντιμέτωπο με παλιές αλλά όχι ξεχασμένες πληγές.

Η γραφή της δημιουργού, ακριβής στην παράθεση των γεγονότων, η πλοκή της υπόθεσης, η ιστορία των ηρώων της, όμορφα δεμένη με τα ιστορικά γεγονότα και με την μοίρα που δηλώνει πάντα παρούσα όσο κι αν εκείνοι προσπαθούν να την αποφύγουν, γιατί η μοίρα σε ακολουθεί και δεν διαγράφεται.

Για μενα ειναι πραγματικα ενα αριστουργημα που απευθυνεται κυριως σε απαιτητικους αναγνωστες. Πολυ καλη δουλεια η συγγραφεας, προσεγμενη με αρκετα ιστορικα στοιχεια, αυτα ειναι που με συγκινουν που τα παντρευει με τη μυθοπλασια. Δεν την ηξερα, εκτοτε την ακολουθω και αγορασα και τα αλλα της βιβλια. Την ευχαριστω και τις ωραιες στιγμες που μου χαρισε και στην ουσια γι' αυτο διαβαζουμε τοσα πολλα βιβλια για να ξεχωρισουμε ενα σαν και αυτο!!!!! Πραγματικα με κερδισε και τα γραφομενά μου δεν εχουν ιχνος κολακειας. Μπραβο της!!!!! Για αλλη μια φορα αγαπησα τη μεσοπολεμικη Θεσσαλονικη!!!!!

Η ζωή και η κοινωνική προσφορά του γιατρού Ηλία Αλεξόπουλου που γεννήθηκε στην Αρκαδία το 1863 και πέθανε μέσα στην Κατοχή. Πώς αγάπησε την Ιατρική, τι έκανε στις σπουδές του, γιατί κατέφυγε στην τουρκοκρατούμενη ακόμη Θεσσαλονίκη, οι φιλανθρωπίες του εκεί, η οικογένεια που δημιούργησε και το κύρος και η περιουσία που απέκτησε ως εκλεκτό μέλος της ελίτ της Θεσσαλονίκης. Γραφή ωραιότατη, μελέτη ενδελεχέστατη της Θεσσαλονίκης, του τόπου, της ιστορίας του, των σκέψεων, των νοοτροπιών κλπ. Όλα αυτά θα με κάνουν να αναζητήσω κι άλλο βιβλίο της συγγραφέως.

Προσοχή, περιέχει SPOILERS!

Όπως παρασύρθηκα λοιπόν από την ατμόσφαιρα του βιβλίου και από τις περιπέτειες του Ηλία, που από χωριό της Αρκαδίας έφτασε στην Αθήνα, σπούδασε γιατρός και ερωτεύτηκε την κόρη του Γερμανού αυλικού του βασιλιά Γεώργιου Α΄ τρώω την πρώτη χοντρή ήττα! Καλή η αναπαράσταση της ιστορίας της Ελλάδας και της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα, ωραία η ερωτική περιπέτεια με την πλούσια αριστοκράτισσα Αμέλια, που καθίσταται έγκυος και ο έξαλλος πατέρας της την παντρεύει άρον άρον στη Γερμανία με αξιωματικό, οπότε οι δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι. Ωραίος ο εκβιασμός να αρπάξει την περιουσία του Βαυαρού ο Ηλίας, έστω και παρατώντας στην τύχη τους τον μέλλοντα ιατρικό του συνεργάτη, φίλους και γνωστούς και να εξαφανιστεί στην υπό τουρκική κατοχή Θεσσαλονίκη ώστε να μην κηλιδωθεί το όνομά του. Καταπληκτική και ανάγλυφη η περιγραφή της Θεσσαλονίκης (Σαλονίκης όπως λεγόταν πριν την απελευθέρωση) με άφθονες επεξηγήσεις και σημειώσεις που ταυτίζουν τους δρόμους του τότε με το σήμερα και εξηγούν την εμπορική και πνευματική εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας (Φιλόπτωχος Αδλεφότης Αντρών, Κύκλος Θεσσαλονίκης, τράπεζες κλπ.). Την μπάλα τη χάνουμε από τη στιγμή που ο Ηλίας συναντά τον μυστηριώδη Πιέρ Μαλέρμπ.

Γιατί ένα όμορφο και καλογραμμένο κείμενο και μια ενδιαφέρουσα ιστορία να μπολιαστεί με μια ανεδαφική, παρένθετη, παρατραβηγμενη ιστορία (η οποία επί τη ευκαιρία να σας θυμίσω με πόσο διαφορετικό και εκπληκτικό τρόπο αποτελεί το κύριο θέμα του βιβλίου Οκτώ της Κάθριν Νέβιλ); Ο Πιέρ λοιπόν είναι κι αυτός γιατρός, γεννήθηκε τον 15ο αιώνα παρακαλώ και από πείραμα που έκανε περίπου τη δεκαετία του 1660 ανακάλυψε το ελιξήριο της αθανασίας κι από τότε ζει στους αιώνες αποκτώντας αμύθητη περιουσία! Εκτιμά κι εμπιστεύεται τον Ηλία και του δίνει τη βαφτιστήρα του, Θεανώ, για γυναίκα. Μεγάλο μέρος της ιστορίας πιάνει το γενεαλογικό δέντρο του Πιέρ και ΟΛΗ η γαλλική Ιστορία της οποίας υπήρξε αυτόπτης μάρτυς, ώσπου αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη!

Δυστυχώς η ιστορία αυτή, αν και δε μας απασχολεί συνέχεια κατά τον ρουν της πλοκής, η περιουσία του Πιέρ, ένα μυστικό που κρύβει για την αληθινή ταυτότητα της Θεανώς, όλα αυτά ανατρέπουν την ευθύγραμμη εξέλιξη. Είπα, εντάξει, ας το προσπεράσω, ας δεχτώ ότι η συγγραφέας πειραματίστηκε, οπότε συνέχισα την ανάγνωση. Μακεδονικό ζήτημα και Τέλλος Άγρας, Μίκης Ζέζας κλπ. (ο Πιέρ όσο και να τραυματίζεται αναρρώνει, οπότε έχοντας κουραστεί πια ακολουθεί τον Τέλλο Άγρα στον αγώνα του και όταν τον πιάνουν οι Βούλγαροι απαγχονίζεται οπότε πεθαίνει!), η πυρκαγιά του 1917, μικρασιατική καταστροφή κλπ. Ο Ηλίας όμως κάνει οικογένεια! Φωτεινή, Πέτρος, Κωστής και Τάκης. Οπότε μαζί με την ιστορία της Θεσσαλονίκης διαβάζουμε και την ιστορία και των τεσσάρων απογόνων του Ηλία! Και των παιδιών τους!

Δεύτερο χάσιμο της μπάλας όταν η οικογένεια ανάλογα με τους ελληνικούς κινδύνους μετακομίζει στη Γαλλία, σε πύργο στο Λίγηρα, προσφορά του ΠΙέρ, και ξανά πίσω στην Ελλάδα. Φυσικά διαβάζουμε και την αντίστοιχη γαλλική Ιστορία. Τα μπούτια μας τα μπλέκουμε όταν η Φωτεινή παντρεύεται τον Μαρσέλ Ντεμπονέ και με τα χρήματα του πατέρα της φτιάχνουν οινοποιείο με τις αντίστοιχες ανόδους και καθόδους της παραγωγής και της τιμής του. Ο Μαρσέλ αποδεικνύεται απατεώνας και οδηγεί τη Φωτεινή στο θάνατο οπότε ο Ηλίας τον πετά έξω από τον πύργο. Και τα άλλα παιδιά παντρεύονται οπότε έχουμε και εγγονάκια. Ε, εκεί πια θέλεις σημειωματάριο και η μαγεία του βιβλίου έχει αρχίσει να ξεφτίζει.

Περιπέτειες, λοιπόν, εξελίξεις, ιστορίες, η Θεανώ πηγαινοέρχεται με παιδιά κι εγγόνια, παρακολουθούμε όλες τις σπουδές όλων των παιδιών, τις νοοτροπίες τους, η Ιστορία προχωράει και φτάνουμε στην Κατοχή. Ομολογώ ότι άρχισα να πλήττω αφόρητα, να αναρωτιέμαι πότε θα κλείσει ο κύκλος της ιστορίας, αν υπάρχει κάποιος λόγος για όλη αυτήν την παράθεση ονομάτων και στοιχείων και φτάνουμε στις τελευταίες σελίδες. Κρατηθείτε: ο γιος του Ηλία, Πέτρος, βγαίνει στην Αντίσταση και κάνει σαμποτάζ. Συνεργάζεται με μια άγνωστη κοπέλα, την ερωτεύεται και συνάπτουν σχέσεις. Από μια σειρά τυχαίων περιστατικών ο Ηλίας ανακαλύπτει ότι αυτή η γυναίκα είναι η κόρη του, καρπός του έρωτά του με την Αμέλια, την οποία είχε για νεκρή, έτσι του είπαν τουλάχιστον τότε. Χωρίζει τ\' αδέρφια, η Βικτώρια αυτοκτονεί από ντροπή κι ο Ηλίας, καταπονημένος, καταλήγει μετά από υψηλό πυρετό.

Το βιβλίο θα το είχα αγαπήσει περισσότερο αν η συγγραφέας ξεκαθάριζε ποια από τις δυο ιστορίες θα ήθελε να πει (του Πιέρ ή του Ηλία) και αν δεν έγραφε τόσο μα τόσο αναλυτικά όλες τις δραστηριότητες και τις σκέψεις όλων των απογόνων του πρωταγωνιστή. Και φυσικά αν παρέλειπε τελείως αυτήν την παρατραβηγμένη περίπτωση του Πιέρ, μιας και η μεγάλη του περιουσία θα μπορούσε κάλλιστα να αποδοθεί σε άλλες συγκυρίες. Παρ\' όλ\' αυτά, λόγω της γραφής ξαναλέω, ευχαρίστως να διαβάσω κι άλλο βιβλίο της συγγραφέως.