[...] Ο "Γλάρος" είναι ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του Τσέχωφ. "Κωμωδία σε 4 πράξεις" το ονομάζει ο ίδιος. Γράφει χαρακτηριστικά στον εκδότη του "Γράφω αυτό το έργο όχι χωρίς ευχαρίστηση, παρόλο που αισθάνομαι ότι παραβιάζω σημαντικά τις θεατρικές παραδοσιακές συμβάσεις. Είναι μια κωμωδία με τρεις γυναικείους και έξι αντρικούς ρόλους, με τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο με λίμνη, πολλή συζήτηση περί λογοτεχνίας, λίγη δράση και πέντε τόνους έρωτα". Έτσι το περιέγραφε ο μετριόφρων Τσέχωφ.
Στην πραγματικότητα είναι ένα δράμα όπου τα πρόσωπα κατατρέχονται από μελαγχολία. Ελπίζουν, αγαπούν, μισούν σα να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι ανήσυχοι και διψούν για πολλά, είναι όμως ανίκανοι να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ίδιοι με τους γλάρους, που πετάνε πάνω από τη λίμνη, είναι σύμβολα της ελευθερίας, ακόμα κι όταν δεχτούν τις σφαίρες κάποιου κυνηγού. Αισθάνονται συγκεχυμένα, ότι η ζωή τους δεν είναι άλλο παρά ένα όνειρο.
Εκείνος που ανέδειξε πραγματικά τα έργα του Τσέχωφ και αποκάλυψε την υποβλητική ατμόσφαιρα του Τσεχωφικού θεάτρου, ήταν ο μεγάλος σκηνοθέτης, ηθοποιός, δάσκαλος και δημιουργός του "Θεάτρου Τέχνης Μόσχας" Κωνσταντίν Στανισλάφσκι, ο οποίος ερμήνευσε πολλούς ρόλους από αυτά τα έργα.

"Ο Γλάρος" πρωτοπαίχτηκε στην Πετρούπολη στις 17 Οκτωβρίου 1896.

(από την έκδοση)