Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το βιβλίο (aka πνευματικό μου ανιψάκι), για να πω την αλήθεια, δεν είχα και τεράστια πάρε-δώσε με τον κόσμο της ανάγνωσης, και ο αριθμός των βιβλίων που είχα τελειώσει, ήταν ελάχιστος. Οπότε βέβαια, παρόλο τον θαυμασμό μου, δεν πιστεύω ότι είχα την ικανότητα να...τεκμηριώσω την άποψη του, τόσο λόγω έλλειψης λεξιλογίου αλλά και εμπειρίας με τον κόσμο της ανάγνωσης.Αλλά τώρα, ύστερα απο δύο χρόνια, μπορώ περήφανα να πω ότι ακόμα το διακρίνω ανάμεσα σε τόσα βιβλία,Πάντα πίστευα ότι, όταν δημιουργείς έναν χαρακτήρα, είσαι υπεύθυνος για το παρελθόν του, το μέλλον του, τις ιδιοτροπίες του, τα ευαίσθητα σημεία του, τα ελαττώματα του, την ύπαρξη τους. Με το να τους δημιουργείς τους δίνεις ζωή, η οποία ξεκινάει πολύ πριν απο την χρονολογία στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία. Και όμως, πολλοί συγγραφείς δεν το έχουν πετύχει αυτό. Δεν έχουν αποδώσει τους χαρακτήρες όσο ρεαλιστικά θα έπρεπε, όσο ρεαλιστικά τους απέδωσε η Άρτεμις. Αυτό που λατρεύω σε σχέση με τους χαρακτήρες είναι επίσης το ότι, είναι τόσο εύκολο να δεθείς μαζί τους. Να ταυτιστείς στα προβλήματα τους και τις περιέργειες τους, να τους αγαπήσεις και να τους νιώθεις κομμάτι σου. Οι χαρακτήρες πάντα έπιαναν ένα σημαντικό μέρος ανάμεσα στα κριτήρια αξιολόγησης μου, και δεν πιστεύω ότι μπορώ να περιγράψω το πόσο ευχαριστημένη είμαι με τους χαρακτήρες αυτού του μυθιστορήματος.Όσο για την υπόθεση; Πανέξυπνη, ευφυέστατη. Τρομερή. Το παρελθόν μου με τις ιστορίες τρόμου και υπερφυσικού δεν είναι και τόσο πλούσιο, αλλά, εκτός απο το γεγονός ότι μέχρι στιγμής ξεχωρίζει ανάμεσα σε όσες έχω διαβάσει, είναι απίστευτα πολύ ρεαλιστική. Όλοι όσοι απολαμβάνουμε ένα καλό μυθιστόρημα τρόμου, θέλουμε να νιώσουμε πραγματικά τον φόβο. Θέλουμε να ανατριχιάζουμε κάθε φορά που κάνει την εμφάνιση του μια καινούρια απειλή, να έχουμε αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα ότι δεν είμαστε μόνοι μας μέσα στο δωμάτιο, να φοβόμαστε να κοιτάξουμε πίσω μας επειδή η ιδέα του να έχει ξεφύγει κάποιος ή κάτι μέσα απο το βιβλίο και να απειλεί άμεσα εμάς δεν μας φαίνεται τόσο απίθανη, να νιώθουμε μια ψύχρα γύρω μας ακόμη και όταν αυτό είναι επιστημονικά αδύνατον. Μπορώ να πω ότι συχνά καυχιέμαι για το γεγονός ότι δεν με φοβίζει τίποτα, αλλά ακόμα πιο περήφανα λέω ότι αυτό το βιβλίο διαψεύδει τους ισχυρισμούς μου.Παρόλα αυτά, το βιβλίο δεν είναι μόνο τρόμου. Η ψυχολογία των χαρακτήρων είναι τόσο εξαιρετική και ψαγμένη (προφανώς για αυτό ανήκει και στην κατηγορία των ψυχολογικών θρίλερ), το χιούμορ είναι τόσο μοναδικό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πως η Άρτεμις κατάφερε να συνδυάσει τόσα πράγματα μαζί χωρίς να τα μπλέξει και να χάσει το νόημα της ιστορίας.Τώρα, όσον αφορά την πλοκή. Είναι ιδιοφυής. Πρώτον με τα όσα έχουν να αντιμετωπίσουν οι χαρακτήρες ενάντια στον κόσμο του υπερφυσικού, δεύτερον οι αληθινοί και ψαγμένοι θρύλοι, τρίτον η φοβερή απόδοση και σύνδεση του υπερφυσικού με κόσμο μας, και τέταρτον οι ανατροπές που σε αφήνουν κυριολεκτικά άναυδο. Είναι πραγματικά...φαντασμαγορικό.Ήταν αρκετές οι φορές στις οποίες η Άρτεμις είπε κάτι θετικό-στα πλαίσια της μετριοφροσύνης (σχεδόν :ρ) πάντα- για το βιβλίο της, αλλά δεν είμαι σίγουρη για το κατά πόσο πραγματικά γνωρίζει την αξία αυτού που έγραψε.

ΤΕΛΕΙΟ.

Ένα βιβλίο που έφτασε ''κατά λάθος'' στα χέρια μου, μέσα από έναν διαγωνισμό στον οποίο η συγγραφέας με όλη της την αγάπη πρόσφερε ένα αντίτυπο.

Πρώτη εντύπωση; Χορταστικό μιας και έχει πολλές σελίδες.

Ξεκίνησα την ανάγνωσή του διαστακτικά. Ο τίτλος με φόβισε λιγάκι...

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος δεν με κέρδισε εξαρχής η υπόθεση χωρίς όμως να είναι βαρετό ή κουραστικό. Κάποιες επαναλήψεις, θεώρησα πως ήταν περιττές για τα δικά μου γούστα. Προς το τέλος όμως του πρώτου μέρους η υπόθεση εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς, αδημονείς για τη συνέχεια και καταλήγεις με μια ανάσα στο δεύτερο μέρος όπου διαβάζεις με μανία για να ανακαλύψεις τι θα γίνει με την ευχή να μην τελειώσει! Σας μπέρδεψα; Ένα πολύ όμορφο βιβλίο με ωραίες εικόνες, πολύ καλή σκιαγράφηση των χρακτήρων των ηρώων και συχνές ανατροπές. Με κέρδισε ολοκληρωτικά. Μια όμορφη ιστορία αγάπης από αυτές που μου αρέσουν.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που έφτασε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο.

Θα ήταν κρίμα να μην το έχω διαβάσει.

Ένα βιβλίο που ήρθε πρόσφατα στα χέρια μου εντελώς τυχαία και με απορρόφησε στην κυριολεξία, παρ' όλο που το νεανικό θρίλερ δεν είναι από τα είδη των βιβλίων που προτιμώ. Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως δεν μένει στην επιφάνεια ούτε βασίζεται σε αιματηρές καταστάσεις και εύκολους εντυπωσιασμούς. Ο νεαρός πρωταγωνιστής απομονώθηκε σε ένα χωριουδάκι της Αγγλίας για να ξεφύγει από τους δαίμονές του και βρίσκεται αντιμέτωπος στην αρχή με μια παράξενη κοπέλα με πολλά πρόσωπα η οποία καταλήγει να γίνει η αγαπημένη του και στη συνέχεια με μια αόρατη απειλή που καταδιώκει τον ίδιο αλλά και την κοπέλα. Προσωπικά δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Διάβασα τις σχεδόν 700 σελίδες του μονορούφι. Περιμένω ανυπόμονα το επόμενο βιβλίο της κας Βελούδου και ευελπιστώ ότι θα είναι εξίσου καλογραμμένο και ενδιαφέρον.