Φορές η καρδιά τ\' ανθρώπου σκιρτά από κάτι ασήμαντο, φευγαλέο, τόσο μικρό, μα και τόσο μεγάλο. Θαρρείς κι ο πλάστης λωλάθηκε την ώρα που βάφτιζε τα συναισθήματα, πριν τα φυτέψει στην καρδιά τ\' ανθρώπου. Στη λάβα του ηφαιστείου, δηλαδή βαθιά στην καρδιά μας, υπάρχει μια Μαγδαληνή που \'χει ψυχή άδολη, παιδιακίσια, αμόλυντη και μας πλένει τα πόδια με τ\' αγιασμένα και μυρωμένα της δάκρυα που μοσχοβολάνε φως.

Σ\' αυτήν τη Μαγδαληνή, αφιερώνω το έργο τούτο.
Γιάννης Έξαρχος


ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Δυο όχθες στο ποτάμι της ευτυχίας
η μια όχθη εσύ
η άλλη εγώ.

ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
Σταλαγματιά που πέφτει απ\' τον ουρανό
το φιλί σου
διψασμένα χείλια μωρού που κοιτάζει στον ουρανό
το στόμα μου
η μόνη ελπίδα να σωθεί το μωρό
ειν\' αυτή η σταλαγματιά
η μόνη ελπίδα να σωθεί η σταλαγματιά
είναι να θραφεί απ\' τα διψασμένα χείλια της αθωότητας.

ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Η αλήθεια είναι άστρο
κι εμείς μετεωρίτες
ανάμεσα στα άστρα.