[...] Στα δύο εισαγωγικά κείμενα αναπτύσσουμε δύο υποθέσεις για την τέχνη του αρχείου. Η μία προτείνει την αρχειακή επιτέλεση ως δημόσια τέχνη που παρεμβαίνει στις διαδικασίες συνδιαμόρφωσης του αρχείου με έμφαση στο πολιτικό πεδίο επιτελέσεων "πράξης και ομιλίας". Η συγχρονικότητα της επιτέλεσης δημιουργεί πεδία δημόσιας συνεκφώνησης, μια δυνατότητα σύνδεσης διαφορετικών δημοσίων σφαιρών σε διαφορετικά στάδια της αρχειοθέτησης, δοκιμάζοντας εναλλακτικές μορφές συμμετοχής και συλλογικής συγγραφής. Η άλλη εξετάζει το αρχείο ως δημοκρατική θεσμίζουσα καλλιτεχνική πρακτική, με έμφαση στην ανάληψη δημόσιας εξουσίας ως δύναμης (potentia). Αυτή εκφέρεται ως έννομη συναρθρωτική πρακτική που δημιουργεί συνθήκες ριζοσπαστικού δημόσιου χώρου και παραγωγής δυναμικών συλλογικοτήτων. Ζητήθηκε από έλληνες καλλιτέχνες να παραγάγουν προτάσεις έργων που πληροφορούνται από τις θεωρητικές αυτές υποθέσεις και αναπτύσσονται παράλληλα και σε διάλογο με τις σχετικές συζητήσεις στη διαδικτυακή πλατφόρμα για τη δημόσια αρχειακή τέχνη, εστιάζοντας στο ιδιαίτερο αστικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της Πάτρας. [...]