Το μυθιστόρημα της Άν Πάτσετ φαίνεται αρχικά συνηθισμένο, σχεδόν αδιάφορο, ένα μυθιστόρημα που θα έπαιρνε κάποιος μαζί του στην παραλία για να περάσει η ώρα. Στην πορεία, κερδίζει το ενδιαφέρον, γιατί μετά τον μυστηριώδη θάνατο, μια εξαφάνιση αλλά και τις περιγραφές ενός εξωτικού και επικίνδυνου τοπίου, όπως είναι ο ποταμός Ρίο Νέγκρε της Βραζιλίας, εστιάζει στις περιγραφές των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των ηρωίδων και ηρώων του. Ουσιαστικά όμως το ενδιαφέρον του μυθιστορήματος εντοπίζεται όσο ξετυλίγεται η υπόθεση και τίθενται συνεχώς μεγάλα ερωτήματα και διλήμματα: η ευθύνη του επιστήμονα, τα όρια της ανθρώπινης επέμβασης στη φύση ( ο ποταμός και το περιβάλλον του) και στις φυσικές διαδικασίες (η εγκυμοσύνη και η γέννηση των παιδιών), ο ρόλος των φαρμακευτικών εταιρειών, οι έρευνες και τα πειράματα για την εφεύρεση χρήσιμων ή περιττών για την ανθρωπότητα πραγμάτων, ποια είναι τα πραγματικά χρήσιμα και ποια τα άχρηστα υλικά αγαθά του πολιτισμού, τι είναι τελικά πολιτισμός, τι έχει αξία και σημασία στη ζωή, ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος ή να νιώθει δικαιωμένος ή απλώς για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του και την παρουσία του στη γή. Δηλαδή, τελικά, είναι ένα σύγχρονο ουσιαστικό μυθιστόρημα σκέψης και δράσης.