Τα κείμενα του Διονυσίου Γιατρά τα γνωρίζω από χρόνια, όταν πρωτοδιάβασα το μικρού μεγέθους "Η κρίση της κριτικής", που χωρούσε εύκολα στο σακίδιό μου, γύρω στο 1985.

Θυμάμαι πως με είχε απορροφήσει και με είχε βάλει μέσα στο θέμα του: εκείνο της κριτικής σκέψης, των διαμορφωμένων απόψεων, ακόμα και της αμφισβήτησής της. Καθόλου εύκολο, αφού, για να αμφισβητήσεις γόνιμα και ουσιαστικά, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζεις και να είσαι πολύ πληροφορημένος. Μου είχε κάνει, θυμάμαι, μεγάλη εντύπωση τότε η ευρυμάθεια αυτού του συγγραφέα.

Πέρασαν τα χρόνια και ένα βράδυ, σε μία παρέα, συνάντησα και γνώρισα την κόρη του Έλενα, η οποία μου χάρισε τα υπόλοιπα βιβλία του πατέρα της. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να φτιαχτεί ένα αφιέρωμα στο περιοδικό "ΤαR" σε αυτόν τον σπουδαίο μουσικό συγγραφέα. Με τη μανία που με διακατέχει να ψάχνω τα παλιά και όταν έμαθα πως υπάρχει ακόμη ανέκδοτο υλικό στο συρτάρι του, σκέφτηκα πως ένα καινούργιο βιβλίο του Διονυσίου Γιατρά θα έχει -δίχως άλλο- πολύ ενδιαφέρον για όποιον ενδιαφέρεται γύρω από τη μουσικολογία και τις απόψεις που κυοφορούνταν στο παρελθόν πάνω σε σπουδαία ζητήματα μουσικού προσανατολισμού. [...]

Νότης Μαυρουδής