Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
06-07-2015 23:00
Το βιβλίο ξεκινάει με το ενδιαφέρον στο ζενίθ μέσω της αστυνομικής του χροιάς και της αγωνίας που προκαλείται από την εξαφάνιση του νεαρού Αχιλλέα. Στα πρώτα κεφάλαια βλέπουμε πολλές σκέψεις και πολλά συναισθήματα τα οποία μας βοηθούν να εντρυφήσουμε στο έργο. Η αφήγηση γίνεται σε α' πρόσωπο παραδίδοντας μας τις σκέψεις και τις ανησυχίες της Νατάσας, μητέρας του Αχιλλέα. Αυτό βέβαια διακόπτεται κατά διαστήματα όπου η αφήγηση γίνεται σε γ' πρόσωπο.
Παρατηρούμε ένα πλήθος μυστικών και συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν που εντείνουν κατά πολύ το ενδιαφέρον. Αναφέρονται πολλά ζητήματα στις σελίδες του βιβλίου, σχέση γονιών-εφήβου, σχέση μητέρας-πατέρα, η σχέση του εφήβου με την κοινωνία που τον περιβάλλει. Αναγνωρίζουμε τις επιδράσεις των μη υγιών σχέσεων στην επίδραση της ψυχολογίας και της προσωπικότητας των νέων.
Αν προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει κανείς τους χαρακτήρες θα δει ότι η Νατάσα είναι τα λάθη και οι συμβιβασμοί μας. Ο Αχιλλέας αποτελεί προσωποποίηση της μετάνοιας και της περισυλλογής. Ο Παύλος την έλλειψη κατανόησης που σχεδόν όλοι βιώνουμε. Ο πάτερ Τιμόθεος -ή αλλιώς παππούλης- τη σχέση μας με τα θεία. Ο Δημήτρης το χέρι βοήθειας που όλοι χρειαζόμαστε και η Δάφνη με τη σειρά της την ανιδιοτελή αγάπη που τόσο μας λείπει. Και όλα αυτά συνυφασμένα άριστα με έντεχνο τρόπο στην ανάγκη μας για μια δεύτερη ευκαιρία. Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Μια δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος.
Συγγραφικά το βιβλίο είναι αρκετά καλό. Ωραία δομή, σωστή χρήση λεξιλογίου και γεμάτο σκέψεις και συναισθήματα, κάτι που μου είχε λείψει από το Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ. Η συγγραφέας περιγράφει αρκετά εξιδανικευμένα κάποια πράγματα κάτι το οποίο με ξένισε. Η ροή αρκετά περιληπτική στην αρχή του έργου. Θα μπορούσε να δώσει μια πιο αληθοφανή προσέγγιση των πραγμάτων ρισκάροντας βέβαια την μεγαλύτερη έκταση του έργου. Περνάει πολλά μηνύματα κάτι το οποίο συμβαίνει πάντα με τα βιβλία της Μαρίας Τζιρίτα. Έντονο και αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να είναι προβλέψιμο βιβλίο. Μπράβο. Βέβαια δεν ξεπέρασε το ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ αλλά ξεπέρασε κάποια άλλα προηγούμενα. Συγχαρητήρια!
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι