Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
13-10-2014 20:14
Υπέρ Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή
Κατά
Τα παιχνίδια της μοίρας πολλά. Τις περισσότερες φορές είναι απρόβλεπτα, με τραγικές συνέπειες για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, είτε πρόκειται για πραγματικούς ήρωες, είτε για φανταστικούς, σαν αυτούς που περιγράφει στο βιβλίο της, η κυρίας Λούλα Καλαϊτζόγλου. Ήρωες που ξεπηδούν μέσα από την ίδια τη ζωή, που δυστυχώς, κάποιες φορές γράφει τα πιο τραγικά σενάρια.«Ο τροχός της μοίρας», ο τίτλος του πρώτου μυθιστορήματος της κ. Καλαϊτζόγλου που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Λιβάνη» και ήδη στο ταξίδι του ανά την Ελλάδα, συνεπαίρνει τον αναγνώστη με την πολυδαίδαλη πλοκή του, αλλά και με τον στρωτό χωρίς διθυράμβους λόγους της.Η ιστορία πραγματεύεται τη ζωή μιας ανέμελης νεαρής κοπέλας, η οποία όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της ονειρευόταν να περάσει στο πανεπιστήμιο, να ζήσει μια ανέμελη φοιτητική ζωή και να κάνει πολλά ταξίδια.Τα όνειρα της αυτά δεν συμμεριζόταν οι γονείς της οι οποίοι τελικά κατάφεραν να την εγκλωβίσουν σένα γάμο που εξ αρχής είχε ένα βασικό μειονέκτημα για την νεαρή Αιμιλία, την έλλειψη του έρωτα, αλλά ένα σοβαρό πλεονέκτημα για τους γονείς της, την οικονομική επιφάνεια του γαμπρού.Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη όπως και ο έρωτας, που αργά ή γρήγορα κάνει την εμφάνιση του σημαδεύοντας τις ζωές των ανθρώπων. Άλλοτε είναι καλοδεχούμενος και «σέρνει» μαζί του την ευτυχία, κι άλλοτε παράνομος, κρατώντας για πάντα τις ψυχές των ανθρώπων αλυσοδεμένες σε δύσβατα και αδιέξοδα μονοπάτια. Η χαρά, η ευτυχία, μεταμορφώνονται σε κατάρες, η λαχτάρα της προσμονής, το άγγιγμα, το δάκρυ σας μάτια που πάντα κοιτούν στο χθες, ο χτύπος της καρδιάς και οι όρκοι μιας αιώνιας πίστης, εναλλάσσονται με την πικρή πραγματικότητα, το ψυχρό και ενίοτε κυνικό ρεαλισμό μιας ψεύτικης ζωής. Είναι ένας τροχός τελικά η ζωή, ένας τροχός και η μοίρα που σε οδηγεί εκεί που η ίδια θέλει, χωρίς να μπορείς να επέμβεις, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες ή ευχές.
Η κοινή γνώμη, οι ανασφάλειες, οι φόβοι, τα θέλω, τα πιστεύω... Ο ρατσισμός.... είναι υπεύθυνα για τη δυστυχία της Αιμιλίας. Το δυστυχο κορίτσι συμβιβάστηκε με ένα γάμο που δεν ήθελε. Ήταν ερωτευμένη με το Λευτέρη από τη Ρόδο, έναν αντρα που φαντασιωνόταν στη θέση του αντρα της για χρόνια. Η Αιμιλία μάλιστα γέννησε έναν Λευτεράκη με πατέρα όμως τον Κοσμά. Από οικονομική άνεση δεν τους έλειψε τίποτα, μόνο που ο Κοσμάς ήταν γυναικάς. Μέχρι που το ομολογούσε και στην ίδια ότι πηγαινε με άλλες. Μια απ'αυτές τις άλλες όμως τον έπνιξε με τα χερια της μέσα στο σκαφος του. Η Αιμιλία κατηγορήθηκε ως η κύρια ένοχη. Στη φυλακη, αντέδρασε ασχήμα στους γονείς της και έτσι ο καπεταν Νικόλας έσβησε απο τις τυψεις. Η ίδια αποφυλακίστηκε όταν ανακαλύφθηκε ή πραγματική δολοφόνος. Παράλληλα περιγράφεται και η ζωή του Λευτέρη που παντρεύτηκε μία αρχιτεκτόνισσα, λίγο μεγαλύτερη του και απέκτησε 2 κοριτσια, την Αλεξία και την Στεφανία. Ο Λευτέρης πατησε γερά στα πόδια του χάρη στο όνομα του πεθερού του αλλά ο γάμος του γκρεμίζονταν μέρα με τη μέρα. Η Αθήνα δεν είχε χρόνο ουτε για τα παιδιά της, ούτε για τον Λευτέρη κι έτσι οδηγήθηκαν σε διαζύγιο. Η Αλεξία στα 18 της ήταν ήδη μπλεγμένη με ναρκωτικά και ένα τροχαίο ήταν η αρχή για την επανένωση ενός έρωτα. Η Αλεξία πέθανε από υπερβολική δόση και σε μικρό διαστημα και η μητέρα της. Η Αιμιλία με το Λευτέρη ένωσαν τις διαλυμένες οικογένειες τους και επιτέλους γνωρισαν για λίγο την ευτυχία που περίμεναν χρόνια. Μια ευτυχία που ανατράπηκε πάλι με το θανατο ενός πρωταθλητή Ευρώπης και του πατέρα του στις 13 Ιουλίου. Η Αιμιλία μόνη της πάλι συμπέρανε πως η ευτυχία ειναι μόνο στιγμές. Αφού δεν της σάλεψε τελικά έμεινε μαζί με τη Στεφανία, το ψάρι που της είχε πετάξει ο Λευτέρης σε ένα όνειρο πολλά χρόνια πριν.
Η γλώσσα του απλή, ρεαλιστική. Ζωντανοί διάλογοι και δραματικό φινάλε, παρ'όλο που όλη η ζωή της πρωταγωνίστριας ήταν ένα δράμα. Τελικά η ζωή είναι "ρόδα και γυρίζει".
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι