Προσωπικά θα έλεγα ότι δεν είναι απλά ένα βιβλίο, αλλά και ένα "επιτραπέζιο παιχνίδι"!

Ο αναγνωστης στην αρχή του βιβλίου θα διαβάσει τους "κανόνες" που αποδίδονται απλά και κατανοητά, και στη συνέχεια διαβάζοντας τις περιγραφές από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την εποχή, ΖΕΙ τις μάχες, παίρνει ο ίδιος μέρος σ'αυτές αφού αποδίδονται με καταπληκτική γλαφυροτητα!

Απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!

Νομίζω πως το σημαντικότερο είναι η αφήγηση δια μέσου των προσώπων που συμμετέχουν σ' αυτή την τεράστια προσπάθεια.Είναι αυτό που σε κάνει να ζεις στην κυριολεξία τα γεγονότα.Νομίζω πως με αυτό το βιβλίο όσοι το διαβάσουν θα νομίζουν ότι ήταν μαζί με τους Έλληνες στρατιώτες την εποχή των Βαλκανικών.Για την ακρίβεια θα νομίζουν ότι είναι κάποιοι απ' αυτούς...

Εξαιρετικο βιβλιο διαμαντι !!!εληνικης ιστοριας των βαλκανικων πολεμων!!!!! ευγε κ Σαραντοπουλε φωτη!!!!!

«Χάδοβα, στενωπός Τριποτάμου Δευτέρα τη 15 8/βρίου 1912 Λατρευτή μου και γλυκιά Κουλίτσα Εν πρώτοις, έλαβον προ ολίγου τα 5 πρώτα γραμματάκια σου και είμαι τρελός από χαρά … Κουλίτσα μου λατρευτή, … αν ήξευρες από πού σοι γράφω τώρα την στιγμήν αυτήν θα γελούσες, διότι είναι και αστείον. Λοιπόν άκουσον, γλυκιά μου γυναικούλα, από το πεδίον της μάχης. Πέφτουν κανονιαίς αρκεταίς. Είμαι 20 μέτρα αριστερά και 30 εμπρός της Πυροβολαρχίας του Ραφαήλοβιτς, βάλλουν έτεραι 5 Πυροβολαρχίαι είμαι ορθός και γράφω (δεν πιστεύω Αρχηγός Πυροβολικού να στέκεται έτσι πλησίον εις το πυρ). Δεν βαρύνεσαι, είναι αστεία όλα, όπως τα πάρης. Αυτοί οι παλιότουρκοι δεν βάλλουν καλά. Ακολουθούν τας αρχαίας μεθόδους. Δυστυχώς ως αμυνώμενοι εκλέγουν τας θέσεις των (τρώγω και chocolata) και είναι δύσκολον να τους πλησιάζωμεν … Αν περάσουμε κι αυτήν την στενωπόν, που είναι 30 χιλιόμετρα, θα υπάγωμεν εις Βέροια, υποθέτω αύριον και κατόπιν εις Θεσσαλονίκην. Απίστευτα πράγματα. … Σας φιλώ θερμότατα και γλυκύτατα σε αγαπώ Ο Λεωνάκης »

Διαβάζοντας το βιβλίο "Εμπρός διά της Λόγχης" του Φώτη Σαραντόπουλου, δεν αισθάνθηκα ότι απλώς κρατώ στα χέρια μου ένα ιστορικό σύγγραμμα, με όλες τις θετικώς γνωστικές συνέπειες που μπορεί να μου δώσει η ανάγνωσή του. Κατακλύστηκα επιπροσθέτως από πλήθος συναισθημάτων όπως συγκίνηση, συμμετοχή, συμπόνια, νοσταλγία, για κάτι που δεν έζησα ποτέ, αλλά στη ζωή μου το θεώρησα ως δεδομένο ότι υπάρχει και ότι αβίαστα το κατέχω, σαν να μου το χρώσταγαν, σαν να ήσαν υποχρεωμένοι να μου κληροδοτήσουν μιαν υπέροχη πατρίδα με τίμημα τη ζωή τους, κάποιοι άγνωστοι πρόγονοι, για τους οποίους ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα να ψάξω και να ανακαλύψω αυτό που ανακάλυψα μέσα από το εν λόγω βιβλίο, ότι, ήσαν άνθρωποι κι αυτοί όπως εγώ, γέλαγαν, έκλαιγαν, ερωτεύονταν, θύμωναν, αγαπούσαν, είχαν ψυχή και δεν ήσαν στρατιωτικές μηχανές... Τα κείμενα του Φώτη Σαραντόπουλου δεν είναι βασισμένα απλώς σε ιστορικές χρονολογίες και ιστορικές στερεοτυπίες. Η γραφή του είναι αφηγηματική, τρυφερή, λογοτεχνική, ποιητική, ερωτική, ευαίσθητη και, με στροβίλισε σε μια δίνη έντονων συναισθημάτων, ψυχικής πληρότητας και ομορφιάς, όπως μόνο κάποιο σημαντικό έργο τέχνης πχ ένα ορατόριο του Μπαχ ή κάποιο βιβλίο του Τόμας Μαν, με κάνει να αισθανθώ!

Εξαιρετικό και πρωτότυπο, δεν περίμενα να με καθηλώσει ένα ιστορικό μυθιστόρημα (δεν είμαι φίλη του είδους).

Διάβασα και το επόμενο, το νέο βιβλίο, για τον 2ο Βαλκανικό, εξ ίσου δυνατό.

Μπαίνεις στο πνεύμα της εποχής και αισθάνεσαι ότι ζεις τα γεγονότα.

Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι περιγραφές των φαντάρων που σε μεταφέρουν εντελώς στο κλίμα της εποχής. Υπάρχουν λεπτομέρειες που κυριολεκτικά σε τοποθετούν στον τόπο και χρόνο της διήγησης, χωρίς όμως να αλλιώνουν τα γεγονότα.

Ένα εξαιρετικό ιστορικό βιβλίο με μυθιστορηματικά στοιχεία που επιτρέπουν ένα ευχάριστο και ξεκούραστο διάβασμα χωρίς να αλλοιώνουν την ιστορία. Εξαιρετικό διότι εμπεριέχονται λεπτομέρειες που πρέπει να απαίτησαν εξαντλητικές έρευνες και διασταυρώσεις. Απαλλαγμένο από εύκολα πατριωτικά καλέσματα που με έκαναν να νιώσω υπερήφανος για αυτό που πραγματικά έκανε η Ελλάδα. Νιώθω πολύ πιο υπερήφανος να γνωρίζω πως η Ελλάδα κινήθηκε γρήγορα και «έξυπνα» κερδίζοντας τα σημερινά μας εδάφη με ελάχιστες απώλειες χωρίς αριθμητική υπεροχή παρά να νιώθω πως «αμέτρητοι ήρωες σκοτώθηκαν φωνάζοντας αέρα!!». Μπράβο τέλος και στην πένα του συγγραφέα που με έκανε να «ακούω» τους φαντάρους και μάλιστα με προφορά του τόπου τους.

Σ τις σελίδες του βιβλίου ζεις την Ελλάδα του τότε που σε κάνει να εκτιμάς την Ελλάδα του τώρα.

Έργο που καλό θα ήταν να το διαβάσουν και τα παιδιά μας γιατί στα σχολεία η ιστορία που μαθαίνουν είναι λίγη, περνάει πολύ γρήγορα «πάνω» από κάθε περίοδο της ύπαρξης της πατρίδας μας και κυρίως δεν έχει το χρόνο να τους αφηγηθεί καθημερινές στιγμές γενναιότητας που είναι το μεγαλείο της πατρίδας μας.

Ο Φώτης Σαραντόπουλος αφιέρωσε πολύ χρόνο στη συλλογή στοιχείων που τεκμηριώνουν τα γεγονότα της εποχής και περισσότερο χρόνο για να μας τα μεταφέρει με έναν ευχάριστο τρόπο στις σελίδες του βιβλίου. Αν και δε είμαι λάτρης των βιβλίων με «όγκο» αυτό το βιβλίο με μάγεψε γιατί διαθέτει τεκμηρίωση, συνέχεια και απλότητα στην αφήγηση των γεγονότων.

'Οταν η ιστορία επαναλαμβάνεται πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τα νέα πεπραγμένα...

Ενα βιβλίο πιο επίκαιρο από ποτέ απλά γραμμένο με το Ελληνικό σθένος να ξεχειλίζει μέσα από κάθε λέξη...

Μαθαίνεις ή ξαναθυμάσαι την ιστορία σου μέσα από την μοναδική αμεσότητα των διαλόγων - μαρτυριών της εποχής.

Δεν μπορούσα να τελειώσω μια σελίδα χωρίς να αισθάνομαι ανάγκη να γυρίσω στην προηγούμενη. Τόσες στιγμές κάθε λεπτό. Τόση νοσταλγία κάθε περιγραφή. Τόσος πόνος για την Ελλάδα. Τόσο πείσμα για την Ελλάδα. Τόσος σεβασμός για την ΕΛΛΑΔΑ.

Πως μπορούσαν άραγε εκείνοι οι άνθρωποι να κάνουν τόσα πολλά και σπουδαία χωρίς να σκέφτονται την ζωή; Ήταν αυτοί κληροδότημα προγόνων για αυτά τα χώματα και έπρεπε και εκείνοι να δώσουν το αίμα τους για να το γρανιτώσουν;

Έβλεπα εικόνες και συναισθήματα αποτυπωμένα σε κάθε σειρά και λέξη και απορούσα. Έτσι είναι η αφηγηματική εξιστόρηση σκέφτηκα. Θέλει ταλέντο και μόχθο, χρόνο, δαπάνη και ικανότητα. Να σου δίνει απλόχερα και ξαφνικά, να σε παίρνει μαζί της, σε στιγμές και σε εποχές που ώρες ώρες, θυμώνεις που θα ήθελες και δεν μπόρεσες να ζήσεις. Και δεν ξέρεις ποιος θα ήθελες να είσαι μέσα σε εκείνο το συγκλονιστικό μεγαλείο που ο «Σαράντης Φωτόπουλος» συγκέντρωσε, περπατώντας ατέλειωτες ώρες σε βουνοκορφές και κοιλάδες σελίδων και πηγών.

Ένα όμως θα ήθελες, σίγουρα. Να είσαι και ‘συ Έλληνας, όπως ο συγγραφέας αυτού του δύσκολου έργου. Γιατί δεν μπορεί να μην είναι για να γράψει τέτοιο δύσβατο πόνημα.

Γνωρίζοντας τον συγγραφέα και την αγάπη του κυρίως για την έρευνα που οδηγεί στην τεκμηρίωση, θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο το οποίο, εκτός της ιστορικής του αξίας, περιέχει ζωντάνια στην αφήγηση και προκαλεί τον αναγνώστη για τη συνέχεια.

Ένα συναρπαστικό και διδακτικό ταξίδι στην εθνική μας ιστορία και στον ηρωϊκό εαυτό μας.