Η τέταρτη ποιητική συλλογή του Χάρη Ψαρρά, "Τα όντως όντα", επιχειρεί να αντιστρέψει το νόημα που έχουν οι λέξεις του τίτλου της στην πλατωνική φιλοσοφία ώστε να καταδείξει ότι η αλήθεια δεν ενοικεί σ\' έναν νοητό κόσμο άφθαρτων ιδεών, αλλά στα θραύσματα του αισθητού κόσμου, της βιωμένης Ιστορίας και των οικουμενικών μύθων. Σ\' εκείνα δηλαδή τα στιγμιότυπα της εμπειρίας που μας βεβαιώνουν ότι η απτή πραγματικότητα είναι αφετηρία και σημείο απόληξης κάθε ιδεώδους. Τα είκοσι οχτώ ποιήματα του βιβλίου είναι γραμμένα σε ελεύθερο, έμμετρο ή ποικιλόμετρο στίχο, ενώ καλλιεργούν άλλοτε αυστηρές στιχουργικές μορφές και άλλοτε πιο ευέλικτα στροφικά σχήματα.