Ο μουσικοπαιδαγωγός Γιώργος Σακελλαρίδης, στο βιβλίο του "Η μουσική κοντά στον άνθρωπο", (1ος τόμος), προσεγγίζει τη μουσική μέσα από το "πρίσμα" της παιδαγωγικής, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας και της φιλοσοφίας, με κεντρικό άξονα τις αρχές του ανθρωπισμού.
Η συμμετοχή σε Μουσικές Δραστηριότητες, σύμφωνα με τον συγγραφέα, μπορεί να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα. Γιατί η μουσική - όχι τόσο οι ήχοι αυτοί καθαυτοί όσο οι ανθρωπιστικές φιλοσοφικές θέσεις οι οποίες είναι δυνατόν να διαπνέουν άτομα και ομάδες - έχουν τη δυνατότητα να μας εμψυχώνουν, να μας δίνουν ελπίδα, αισιοδοξία, διάθεση για αγωνιστικότητα, για ποιοτική επικοινωνία, για αλληλεγγύη, για αυτοϋποστήριξη, αλλά και για ενσυναίσθηση.
Η μουσική πρέπει πράγματι να φτάσει κοντά στον άνθρωπο για να τον στηρίξει πρώτα - πρώτα ψυχολογικά. Κάθε άνθρωπος είναι καλό να αντιληφθεί πως είναι συμφέρον του - όχι οικονομικό, αλλά κοινωνικό, πνευματικό, πολιτιστικό, ψυχολογικό - να μοιράζεται μαζί με άλλους τη "στήριξη", τη μόρφωση, την πνευματικότητα, που μπορεί να δώσει απλόχερα η μουσική, όταν συνοδεύεται από ανθρωποκεντρικές φιλοσοφικές θέσεις. Όταν δηλαδή νοιάζεται πραγματικά για τον άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις.
Έτσι, "η μουσική στην οικογένεια", όπως την βλέπει ο συγγραφέας, μπορεί να βοηθήσει αυτό το πολύ σημαντικό κοινωνικό "κύτταρο", να ξαναβρεί τη χαμένη του συνοχή. Να βγει μια και καλή από τις "ατραπούς" της υπερκατανάλωσης και τις "στενωπούς" αποθησαυρισμού υλικών αγαθών. Να "ξεφύγει" από το Φόβο των "οικονομικών μέτρων" και των πολιτικών "σεναρίων" που θέλουν να του επιβάλουν.
"Η μουσική στο σχολείο", μπορεί και πρέπει να φέρει κοντά στα παιδιά, στους εφήβους, στους φοιτητές, στους εκπαιδευτικούς, εκείνες τις αξίες που θα βοηθήσουν να γίνουμε πιο ανθρώπινοι και συνάμα ατομικά και συλλογικά περισσότερο ευτυχισμένοι. Μπορεί να βοηθήσει να δούμε επιτέλους, σχολεία "της καρδιάς". Σχολεία που θα προάγουν τη Συναισθηματική Αγωγή, εξίσου με τη Γνωστική Αγωγή.
"Η μουσική στην κοινωνία" γενικότερα, μπορεί να μας παρακινήσει να "κοιτάξουμε" μέσα μας, να στραφούμε και πάλι προς τη γειτονιά, προς τον άλλο που μαζί του μπορούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο - με υπομονή και υπευθυνότητα - τη χώρα μας, ξεκινώντας από την αλλαγή του εαυτού μας.
Συμπερασματικά, το βιβλίο "Η μουσική κοντά στον άνθρωπο" προωθεί ιδέες για μια οικογένεια που θα αποφασίσει να αναθεωρήσει στόχους, για ένα σχολείο που θα "οραματιστεί" αξίες, για μια κοινωνία που θα θελήσει να "δει" προς την πνευματική και την πολιτιστική "άνθιση", αντί να μένει "δέσμια" του οικονομικού ωφελιμισμού.
Κι όλα αυτά με "όχημα" τις μουσικές δραστηριότητες που θα σέβονται την οποιαδήποτε διαφορετικότητα του "άλλου" και θα βάζουν στο κέντρο τους τον Άνθρωπο.