1985. Ο Γιώργος Θαλάσσης, ο Μικρός ΗΡΩΣ, ζει γερασμένος και αποτραβηγμένος κάπου στου Βρυώνη, στον Πειραιά, στο ανακαινισμένο πατρικό σπίτι του, με την Κατερίνα, στην οποία ξαναγύρισε, μετά από έναν αποτυχημένο γάμο. Ο Σπίθας αντιθέτως έχει αποδειχθεί ένας δαιμόνιος του πολιτικού στίβου, κάθε άλλο δηλαδή παρά το καθυστερημένο παιδί που έμπλεκε σε περιπέτειες κατά την κατοχή σε περιπέτειες τους φίλους τους. Διαθέτει μάλιστα αρκετή πολιτική δύναμη ώστε να προορίζει για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον παλιόφιλό του, Ο Γιώργος Θαλάσσης, με τη σύμφωνη γνώμη του Χ-1, ο οποίος δεν παύει να του δίνει διαταγές, κάνει το λάθος να δελεαστεί και να δεχθεί, πιστεύοντας ότι ήρθε η στιγμή να σώσει πάλι την Ελλάδα. Δεν έχει αντιληφθεί όμως ότι πολύ πιο εύκολο ζήτημα ήταν να αντιμετωπίσει στην κατοχή τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Χιροχίτο, και όλους τους δαιμόνιους πράκτορές τους, παρά να τα βάλει με τους Έλληνες πολιτικούς που τον εμπλέκουν στις δολοπλοκίες και στους ανταγωνισμούς τους, όταν μάλιστα και οι τρεις φίλοι μεταξύ τους έχουν πολιτικές διαφορές, που όποτε αναδύονται, το καζάνι βράζει. Το αποτέλεσμα λίγο, πολύ, αναμενόμενο: το πρώην Παιδί Φάντασμα τα βρίσκει μπαστούνια και για πρώτη φορά στην ζωή του ηττάται και μάλιστα από συμπατριώτες του: από τον Ζηλόφθονα Μεγάλο, από τον Γαλάζιο Εωσφόρο με την Δαιμονική Κόρη και από τον Φιλόδοξο Αντρέα. Στον πρώτο τόμο, όπως και στις πρωτότυπες περιπέτειες, η Αριστερά είναι σαν μην υπάρχει.


Πρόκειται για παρωδία των περιπετειών του Μικρού ΗΡΩΑ, συνδυασμένη με σάτιρα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη σκιά πραγματικών πολιτικών γεγονότων του 1985, από τα οποία επηρεάζεται, αλλά και τα επηρεάζει. Ο χαρακτήρας των γερασμένων ηρώων έχει αλλάξει ριζικά. Διατηρούν βεβαίως το παρελθόν τους, όπως το είχε περιγράψει ο δημιουργός τους Στέλιος Ανεμοδουράς και κάτι από τα νεανικά χαρακτηριστικά τους, όπως τα είχε παρουσιάσει ο εικονογράφος Βύρων Απτόσογλου, αλλά τα χρόνια που κύλησαν αλλοίωσαν τους χαρακτήρες και έφεραν στην επιφάνεια για τον μεν Γιώργο και την Κατερίνα ανέλπιστες αδυναμίες, ενώ για τον Σπίθα αντιθέτως μία ανέλπιστη δυναμική! Η ιδιαιτερότητα της εκτύπωσης έγκειται στο γεγονός ότι τα κεφάλαια του βιβλίου παρουσιάζονται όπως τα εβδομαδιαίας κυκλοφορίας 798 συνολικά τευχάκια του Μικρού ΗΡΩΑ, της δεκαπενταετίας 1952-1967, έτσι ώστε κάθε ένα από αυτά τα 8 + 1 νέα τεύχη (το συν ένα αναφέρεται στο τεύχος Μηδέν της εισαγωγής) να διαθέτει ανάλογη με τα παλιά δομή, δηλαδή: έγχρωμο εξώφυλλο και οπισθόφυλλο, αφήγηση στο εσωτερικό του, ο οποία συνοδεύεται από ασπρόμαυρη εικονογράφηση και διαχωριστικές της αφήγησης βινιέτες, οι οποίες από άποψη εμφάνισης καθιστούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό ολοκληρωμένη την αναφορά στο πρωτότυπο έργο.