Το έργο αποτελείται από τρία μέρη, Μoderato, Andante, Allegro και γράφτηκε το 1972 στη Φλωρεντία.

Η μη ύπαρξη τονικότητας, ο τρόπος χρησιμοποίησης των οργάνων, ο ρυθμός, η εξέλιξη και η αρχιτεκτονική του έργου, το κατατάσσουν στη σύγχρονη τεχνοτροπία χωρίς να διεκδικεί τίτλους πρωτοπορείας. Αν και υπάρχουν σειρές η σύνθεση δεν είναι δωδεκαφωνική, ο συνθέτης ακολουθεί ένα δικό του τρόπο γραψίματος, κράμα εγκεφαλικής δουλειάς και συναισθήματος, χωρίς να υπάρχει στις δομές του έργου το τυχαίο.

Ο τίτλος "Μικρό Κοντσέρτο" δηλώνει περισσότερο την σχετικά σύντομη διάρκεια του έργου και όχι και τις τεχνικές δυσκολίες του σολίστα που είναι σημαντικές.

Το C.Β. είναι κουρδισμένο ένα τόνο ψηλώτερα από το φυσιολογικό κούρδισμα του οργάνου.

Στα μέρη του σολίστα υπάρχει ένα καινούριο στοιχείο για την τεχνική των εγχόρδων με τόξο. Σε ορισμένες περιπτώσεις (τέσσερις) ο σολίστας παίζει ταυτόχρονα πιτσικάτο και με το τόξο. Το πιτσικάτι γίνεται με τα ελεύθερα δάχτυλα του αριστεριού χεριού.

Στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούνται δύο κλειδιά. Το επάνω κλειδί είναι για το τόξο και το κάτω για το πιτσικάτο.

Στην ορχήστρα παίρνουν μέρος τα ξύλινα πνευστά, όχι κατά ζεύγη αλλά από ένα, η άρπα και το κουαρτέτο εγχόρδων με το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό οργάνων σε κάθε ομάδα χωρίς κοντραμπάσσο. (Ι Βιολιά 16, II Βιολιά 14, Βιόλες 12, Βιολοντσέλλι 10).