Από το μοντέλο "Τ" μέχρι τα SUV, η Αυτο(κινητο)φοβία αποκαλύπτει ότι η επίμαχη σχέση μας με το αυτοκίνητο δεν είναι κάτι νέο. Στην πραγματικότητα, ανεξαρτήτως του αν τα αυτοκίνητα είναι δυνάμεις του καλού ή του κακού, εξετάζει τη γενικότερη φρενίτιδα για το συγκεκριμένο μέσο από τότε που αυτό εφευρέθηκε. Σύμφωνα με τον Brian Ladd, αυτή η σχέση αγάπης και μίσους που μοιραζόμαστε με το αυτοκίνητο μας αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο για τον ποιοτικό χαρακτήρα του αιώνα της αυτοκίνησης. Επιπλέον, κυριολεκτικά ο καθένας έχει άποψη για τα αυτοκίνητα, από τους κρυφούς υποστηρικτές των βιομηχανικών συμφερόντων, τους βαρόνους του πετρελαίου και τους ριζοσπαστικούς υπέρμαχους των ατομικών ελευθεριών που είναι υμνητικοί για το αυτοκίνητο αποκηρύσσοντας τις επιζήμιες συνέπειες από τη χρήση του, μέχρι τους τεχνοφοβικούς, τους ταμένους φίλους της φύσης, και τους γκρινιάρηδες που εκτοξεύουν κατάρες, αγνοώντας το στοιχείο της ελευθερίας και τα λοιπά προνόμια που αυτό μας προσφέρει. Επικεντρώνοντας το βλέμμα σε μεγαλουπόλεις του πλανήτη και σε χρονικές περιόδους που ποικίλλουν, από το Παρίσι της Μπελ Επόκ, τη ναζιστική Γερμανία, το μεταπολεμικό Λονδίνο, μέχρι το Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη και τη ρυποστεφή Σανγκάη του σήμερα, ο Ladd ανατέμνει αυτή τη σχέση αγάπης και μίσους, αναγνωρίζοντας εξίσου θιασώτες και εχθρούς του αυτοκινήτου.

Ο Eisenhower, ο Χίτλερ, ο J. G. Ballard, ο ΟPEC, και, φυσικά, τα αυτοκίνητα, συνυπάρχουν σε ένα ζουμερό, λοξής ματιάς, ανάγνωσμα ευρέος φάσματος. Η "Αυτο(κινητο)φοβία" ξεδιπλώνει με εντυπωσιακό τρόπο την ευρυμάθεια του συγγραφέα, όντας ταυτόχρονα ένα ακαταμάχητο πολιτισμικό σχόλιο, κατά βάθος ιστορικό, που διαβάζεται απνευστί.