Σε γενικές γραμμές το βιβλίο πραγματεύεται τη γέννηση ενός νέου κράτους, με πνευματικό περιεχόμενο ελληνοχριστιανικό, ενώ παράλληλα εξετάζει διά μακρών τον «απο-ρωμαϊσμό» της Δύσης και τη γέννηση μιας Ευρώπης με «βαρβαρικές» φυλετικές καταβολές. Και κάτι που αφορά στον υπότιτλο: η Αγία Σοφία δεν ήταν απλώς το κορυφαίο αρχιτεκτόνημα της Αυτοκρατορίας· ήταν σύμβολο ιδεολογικό και θρησκευτικό, που ειδικά για τον ελληνικό λαό ήταν και παραμένει υπερ-σύμβολο, κάποτε εθνικό και θρησκευτικό, σήμερα περισσότερο θρησκευτικό.