Ιστορίες γι\' αυτό που λείπει κι αυτό που χάνεται, γι’ αυτό που μένει κι αυτό που περισσεύει, με αίμα που σταματά με τον καπνό, λάσπη που απλώνεται γύρω από τις ψυχές και με χρήμα που δεν γεννάει.

Στον κόσμο του Δημήτρη Νόλλα οι εικόνες άλλοτε αποκτούν διαύγεια για να απεικονίσουν με ευκρίνεια τα μόνιμα θέματά του, τον ξένο, τη μοναξιά, την αγάπη, τον καπνό που όλα τα μπορεί, το γύρισμα του νου, τον τόπο, την ταυτότητα ως μνήμη, το τυχαίο και το μοιραίο· κι άλλοτε διπλοτυπώνονται για να αναπαραστήσουν την πολύπλοκη σχέση των πραγμάτων και των ανθρώπων αλλά και όλα τα επίπεδα ενός κόσμου που είναι αμετάκλητα επίγειος όσο και ανοιχτός σε μια μεταφυσική πνοή, που ενταγμένη στα κείμενά του μοιάζει αυτονόητη. Απλώς μετατοπίζει λίγο το χώρο, το χρόνο, τα πράγματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που, συχνά, ακόμη κι όταν μοιάζει ατμόσφαιρα παραμυθιού κρύβει μέσα της μια απειλή ή μια τύψη.

Όλα αυτά, τα πάντα επίκαιρα και σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, με γνώση της αδυναμίας του ανθρώπου και τρυφεράδα μαζί, με λεπτό χιούμορ, με λόγο καίριο και ολοζώντανο επειδή ακριβώς δεν δέχεται το χαλινάρι.