Η ιστορία της νεότερης κυπριακής λογοτεχνίας καλύπτει ένα μεγάλο κενό, καθώς αποτελεί βασικό έργο πανοραμικής αναφοράς στην ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου, το οποίο ξεκινά από το 12ο αιώνα και την εποχή των Κομνηνών για να καταλήξει στις αρχές του 21ου αιώνα. Η ροή των στοιχείων και η πληροφόρηση που παρέχει, ίσαμε την τελευταία στιγμή της έκδοσής του, είναι εντυπωσιακή. Παρόλο που ο χρόνος δεν είπε ακόμα την οριστική του λέξη, οι κρίσεις και οι απόψεις που εκτίθενται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, που αναφέρεται στην τουρκοκρατία και εντεύθεν, στοιχειοθετούν - ασχέτως προσωπικού στίγματος και επιλογών - μια τολμηρή διακινδύνευση που ενισχύει γόνιμα τον προβληματισμό ως προς την αξία αλλά και την καθολικότερη εικόνα της νεότερης κυπριακής λογοτεχνίας. Η ογκώδης και άρτια τυπογραφικά έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών αποτελεί και το τεκμήριο της γνώσης, του μόχθου και της αγάπης των δύο ερευνητών για την εντόπια λογοτεχνία. Στο βιβλίο θίγονται θεμελιώδη ζητήματα της Κυπριακής Γραμματείας και αναδύονται ή φωτίζονται δυσεύρετα στοιχεία για σημαντικές περιόδους της. Παράλληλα κείμενα και άλλα δεδομένα έχουν καταρτιστεί με ιδιαίτερη φροντίδα, όπως και η εκτενέστατη βιβλιογραφία και τα ευρετήρια ονομάτων και τίτλων. Είναι όντως κατόρθωμα των δύο συγγραφέων / ερευνητών να τιθασεύσουν ένα τεράστιο υλικό και να φέρουν εις πέρας το υψηλής στάθμης και εμβέλειας εγχείρημά τους. Σημαντικό επίσης είναι ότι συνδυάζεται ένας εξαιρετικά ζωντανός αφηγηματικός λόγος με το λόγο του ερευνητή, του κριτικού και του γραμματολόγου, που οφείλεται στον χαρισματικό κυρίως λόγο των Γιώργου Κεχαγιόγλου και την πολύμοχθη κατάθεση και τις συγκριτολογικές παρατηρήσεις του Λευτέρη Παπαλεοντίου. Παρά το γεγονός ότι μέρος του βιβλίου αποτελεί ενδεχομένως πειραματική προσέγγιση που είναι ανοιχτή σε μετεξέλιξη, το ουσιώδες είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα καθιερώνει ένα έργο εξαιρετικά χρηστικό και ουσιαστικό για τη μελέτη της νεότερης κυπριακής - στο πλαίσιο και της ευρύτερης ελληνικής - λογοτεχνίας.