Η υπόθεση του έργου

Κάποτε, σε μια γκρίζα πολιτεία, ζούσε ένας βασιλιάς που μισούσε την ομορφιά, τα χρώματα και τα τραγούδια και απαγόρευε σε όλους τους πολίτες να τραγουδούν και να χαίρονται. Ακόμα και την κόρη του φυλάκισε γιατί τραγούδησε μια μέρα που είχε μαγευτεί από το βιολί ενός τσιγγάνου, που μπήκε τυχαία στη πολιτεία. Ο βασιλιάς τρόμαξε μόλις άκουσε το τραγούδι και διέταξε να φυλακίσουν όλους όσους τραγούδησαν μαζί με τον τσιγγάνο, καθώς και να πετάξουν το βιολί του. Μόνο ένας τρελός έμεινε έξω από τη φυλακή κι έκρυψε το βιολί.

Ο βασιλιάς μένει πια μόνος, συντροφιά με τον τρελό της πολιτείας. Το άκουσμα του βιολιού ξυπνάει αναμνήσεις που τον γεμίζουν λύπη. Δεν ήταν πάντα έτσι. Ο θάνατος της αγαπημένης του βασίλισσας τον γέμισε πόνο. Για πρώτη φορά αποκαλύπτει πως φοβάται τον πόνο. Πιστεύει πως αυτός που δεν χαίρεται, δεν λυπάται, επομένως δεν πονάει.

Τα λόγια του τρελού όμως και η μουσική του μαγικού βιολιού, δώρο της βασίλισσας στον τσιγγάνο, ξύπνησαν την καλοσύνη που είχε θάψει μέσα του. Η οπτασία της βασίλισσας και οι μαγικές μελωδίες του βιολιού, λύνουν τα μάγια. Έτσι άλλαξαν όλα.