"... Γυρίζω και ξαναγυρίζω ολοτρύγιρα από τα παλιά βιβλία, με τη σχέση που περιγράφουν οι στίχοι που σιγοσφύριζε ο παππούς μου, ο μπαρμπα-Αναγνώστης Δουγαλής "...τοίχος παλιός δε γίνεται, καινούριος δε χαλνιέται, καινούρια αγάπη γίνεται, παλιά δε λησμονιέται". Εκείνο που πιο πολύ με συγκινεί στα παλιά βιβλία, είναι που το καθένα τους κουβαλάει στις σελίδες του στα φανερά μεν την όποια ιστορία τυπώθηκε σε αυτό, και σιωπηλά τη δική του ιστορία, το δικό του παραμύθι.
Η ιστορία ενός τέτοιου βιβλίου ξεδιπλώνεται στις σελίδες που ακολουθούν. Μου το πρωτοέδειξε κατά σύμπτωση πριν μερικά χρόνια ο ιδιοκτήτης του, τον οποίο ευχαριστώ εκ βάθους καρδιάς για τη δυνατότητα που μου πρόσφερε να το μελετήσω..."