Σίγουρα δεν διαβάζεις συχνά ιστορίες οι οποίες περιγράφουν τη μετά θάνατον ζωή. Οπότε αυτή η πρωτοτυπία ήταν ενδιαφέρουσα. Προσπαθεί να το κάνει με ανάλαφρο τρόπο και τα καταφέρνει.



Δεν έχω διαβάσει τη σειρά "οι Αθάνατοι" της Άλισον Νόελ και απ'οτι κατάλαβα συνδέονται. Αυτό δεν αποτέλεσε ιδιαίτερο πρόβλημα αν και είμαι σίγουρη πως όσοι την έχουν διαβάσει θα είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με ορισμένους χαρακτήρες.



Επειδή το βιβλίο είναι πολύ μικρό με μεγάλη γραμματοσειρά, καταλήγει ουσιαστικά να εξιστορεί μόνο 3-4 σκηνές. Θα διαβάσω και το επόμενο ή κι επόμενα εάν μου κρατήσουν το ενδιαφέρον - που μέχρι στιγμής το κατάφερε - και θα γράψω την ολοκληρωμένη γνώμη μου στο τελευταίο που θα διαβάσω (πάντα χωρίς να μαρτυρώ κάτι σημαντικό στοιχείο της πλοκής)