Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
06-11-2014 21:13
Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο
Κατά
Σε μια άγνωστη πτυχή της Ελληνικής ιστορίας και του Εθνικού διχασμού! Σε μια δύσκολη καμπή για την Ελλάδα και τους Έλληνες, την περίοδο του Α' Παγκοσμίου πολέμου αναφέρετε το συγκεκριμένο βιβλίο και μέσα απο την εκπληκτικά δοσμένη ιστορία της Ασημούλας και του Κωνσταντή,η Σοφία Βοϊκου μας παρουσιάσει ένα κόσμημα της Ελληνικής λογοτεχνίας!Ο Κωνσταντής και η Ασημούλα σχεδιάζουν την ζωή τους με όνειρα και πολλές προσδοκίες! Αλλά ο πόλεμος, τα συμφέροντα, οι πολιτικές ίντριγκες τους κρατάνε μακριά και τους φέρνουν αντιμέτωπους με τους χειρότερους εφιάλτες τους! Το γλυκό λεμόνι της Ασημούλας δεν πρέπει να τελειώσει! Πρέπει να είναι ο συνδετικός κρίκος της σκέψης και της γεύσης που θα κρατάει ζωντανά τα όνειρα τους! Ο χωρισμός τους θέλουν να πιστεύουν προσωρινός! Μια στρατιωτική θητεία που κρατάει χρόνια! Μια αντικρουόμενη εθνική πολιτική ανάμεσα στον Βενιζέλο και τον Βασιλιά, αφήνουν έρμαιο των αλλοπρόσαλλων σχεδιασμών 6.000 Ελλήνων ανάμεσα τους και τον Κωνσταντή! Οι Έλληνες στρατιώτες μεταφέρονται εν αγνοία τους στην Γερμανία του Καϊζερ! Και απο εκείνη την στιγμή αρχίζει ο αγώνας της υπομονής και της προσμονής! Δοκιμάζονται οι αντοχές, δοκιμάζεται η λογική και ο χρόνος κυλάει για άλλον διατηρώντας την ελπίδα και για άλλον διατηρώντας την ανάγκη! Και όταν θα έρθει η ώρα των αποφάσεων, όταν θα έρθει η ώρα της επιστροφής η δύναμη ή αδυναμία θα παίξει τον ρόλο της! Το κυρίαρχο στοιχείο αυτού του βιβλίου είναι ο αντιπολεμικός του χαρακτήρας! Δυο αποσπάσματα θα δώσω για να σας κάνω να αισθανθείτε μέσα απο τις λέξεις το βαθύ συναίσθημα που ξυπνάει αυτό το βιβλίο:“Είναι πόλεμος κι ο πόλεμος φέρνει το θάνατο” λέει σε κάποια στιγμή η Ασημούλα και ένα ακόμα μεγαλύτερο απόσπασμα:Ξέρεις δεν είναι όλα εύκολα", προσπάθησε να της εξηγήσει. "Εσύ γνωρίζεις ποιός είναι ο εχθρός σου! Είναι ο Γερμανός που ήρθε στην Πατρίδα σου, που καίει το σπίτι σου αυτή την την στιγμή. Ξέρεις που να κατευθύνεις τον θυμό σου, με ποιόν να οργιστείς και ποιόν να καταραστείς! Εγώ όμως βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο κόσμους. Η μάνα μου είναι Γερμανίδα και ο πατέρας μου Έλληνας. Με έμαθαν να αγαπάω και τις δύο πατρίδες, να ακούω και να διασκεδάζω με τις μουσικές τους, να γλυκαίνομαι με τις γεύσεις τους, να ονειρεύομαι με τα παραμύθια τους. Όσο ήμουν μικρός, έβλεπα με την φαντασία μου το χωριό του πατέρα μου. Ήμουν τόσο χαρούμενος που θα γνώριζα την άλλη μου πατρίδα. Όμως ο πατέρας μου είχε δίκιο. Ο πόλεμος δεν είναι γιορτή, ούτε παιχνίδι ή πανηγύρι. Ο πόλεμος είναι πόλεμος. Τώρα γιατί στα λέω όλα αυτά; Δεν ξέρω! Ήθελα απλώς να στα πω. Όταν το παιδί σου μεγαλώσει και σε ρωτήσει για τα περασμένα, πές του ότι σε βοήθησε ένας Γερμανός στην θωριά, μα Έλληνας στην ψυχή!"Αυτό που μένει όμως απο το βιβλίο πέρα απο την ιστορική αλήθεια είναι αυτή η μυρωδιά του λεμονανθού αυτή η γεύση ή πότε γλυκιά και πότε πικρή του λεμονιού που με τόσο τέχνη μας έμαθε να φτιάχνουμε η Ασημούλα και έτσι είναι η ζωή τελικά ποτέ πικρή πότε γλυκιά!!!!
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι