Οι "Φιλολογικοί περίπατοι", προτού συγκεντρωθούν εδώ, έστω και κατά ένα μέρος, έχουν ήδη πραγματοποιήσει τη δική τους διαδρομή στις φιλολογικές σπουδές που ασχολήθηκαν με τον πρώιμο Μεσοπόλεμο. Εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι αδύνατον να διατρέξει ο μελετητής τη λογοτεχνία των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα χωρίς να προσφύγει ο φιλολογικός και κριτικός του οπλισμός στις πληροφορίες που του παρέχονται από τις περιδιαβάσεις του Μπαστιά. Κάτι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα σήμερα, σε μια χρονική στιγμή όπου αρχίζει, αν όχι να κάμπτεται, τουλάχιστον να μετριάζεται το ενδιαφέρον των ερευνητών για τη μοντερνιστική λογοτεχνία του \'30 και να αναθερμαίνονται οι σπουδές για τους συμβολιστές ποιητές και πεζογράφους που παρουσιάστηκαν στα γράμματα μετά το 1915. Πρόκειται, όπως θα διαπιστώσει ο σημερινός αναγνώστης, για μια σειρά συνεντεύξεων που εξακολουθεί να τις διαπνέει μια ζωντάνια και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια διονυσιακή σχεδόν θερμότητα, στοιχεία κατεξοχήν αντιακαδημαϊκά, που, από την άλλη μεριά, δεν αντιμάχονται μα διευκολύνουν την προσέγγιση στον προσωπικό κόσμο του κάθε συγγραφέα. Αν μπορούσαμε να ορίσουμε ένα γενικό χαρακτηριστικό που διαπερνά το σύνολο των "Φιλολογικών περιπάτων", θα έλεγα ότι αυτό συνοψίζεται ιδιαίτερα στην ικανότητα του Μπαστιά να υποκινήσει την εξομολογητική διάθεση του κάθε προσκεκλημένου του και στη συνέχεια να συμπυκνώσει και να μεταφέρει ό,τι θα λέγαμε περιπέτεια ζωής στον χώρο μιας τρίστηλης σελίδας της Εβδομάδος.

A. Z.