Η εκτίμηση της καρδιακής λειτουργίας ήταν μέχρι πρόσφατα παραδοσιακά εστιασμένη στη συστολική λειτουργία, ενώ η διαστολή εθεωρείτο δευτερεύουσας σημασίας. Έτσι, σε αντίθεση με τη συστολή η οποία μελετήθηκε διεξοδικά, η διαστολική λειτουργία, εξαιτίας βέβαια και της πολυπλοκότητας της, εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αποτελεί το μεγάλο "μυστικό" της καρδιακής λειτουργίας. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι διαρκείς πρόοδοι στον τομέα της ηχωκαρδιογραφίας, ιδίως μετά την εισαγωγή των νέων Doppler-τεχνικών, συνέβαλαν καθοριστικά στην πληρέστερη εκτίμηση και κατανόηση της διαστολικής λειτουργίας. Ωστόσο, η απουσία τόσο από την ελληνική όσο και από τη διεθνή βιβλιογραφία ενός συγγράμματος συλλογικής προσέγγισης της διαστολής, στο οποίο ο ιατρός καρδιολόγος θα μπορούσε ευχερώς να προσφεύγει για τη σχετική ενημέρωση του, συνιστά, κατά γενική ομολογία, σημαντικό επιστημονικό κενό.

Σκοπός του παρόντος συγγράμματος, το οποίο αποτελεί απόσταγμα της πολύχρονης εμπειρίας του συγγραφέα στην υπερηχοκαρδιογραφία, ιδιαιτέρως στο αντικείμενο της διαστολολογίας, καθώς και της εντρυφήσεώς του στη σχετική ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία, είναι η κάλυψη του προαναφερθέντος βιβλιογραφικού κενού. Η αναλυτική προσέγγιση της κλινικής εφαρμογής και αξίας των συμβατικών και νέων Doppler-τεχνικών, η σύγχρονη ανάλυση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών της διαστολικής λειτουργίας, σε συνδυασμό με τον πλούσιο αριθμό αντιπροσωπευτικών ανά περίπτωση εικόνων, πιστεύω ότι θα καταστήσουν το σύγγραμμα αυτό χρήσιμο βοήθημα στα χέρια του ειδικευόμενου και ειδικού καρδιολόγου, αλλά και του ειδικού παθολόγου, στους οποίους κυρίως και απευθύνεται το παρόν πόνημα. Εξάλλου, η εκτενής αναφορά στη σύγχρονη, μέχρι και του έτους 2007, ελληνική και ξένη βιβλιογραφία ευελπιστώ να καταστεί πολύτιμο εργαλείο έγκριτης επιστημονικής γνώσης, ούτως ώστε ο Έλληνας καρδιολόγος να προβαίνει στην εφαρμογή των νέων μεθόδων εφοδιασμένος με τα πλέον πρόσφατα και επιστημονικώς τεκμηριωμένα δεδομένα. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)