Ο συγγραφέας δεν ακολουθεί χαραγμένα μονοπάτια, αλλά είναι ένας ερευνητής σε ασταμάτητη αναζήτηση. Ίσως γι αυτούς ακριβώς τους λόγους-ενώ έχει αγαπηθεί από το ελληνικό κοινό και τα βιβλία του στο είδος τους κρατούν σταθερά την πρωτοπορία με επανειλημμένες εκδόσεις- δεν έχει την επίσημη αναγνώριση από το Φιλοσοφικό, Πανεπιστημιακό και Πολιτικό κατεστημένο. Όλοι αυτοί τον διαβάζουν, τον χρησιμοποιούν, αλλά ταυτόχρονα και τον φοβούνται. Γιατί ο συγγραφέας πολεμά τη στασιμότητα, το θεωρητικό δογματισμό, την αυθεντία, την επανάληψη στη θεωρία.

Ίσως γι αυτό τελευταία στράφηκε στο ψυχολογικό μυθιστόρημα περνώντας μέσα από την ψυχολογία και τη συνείδηση των πρωταγωνιστών του μηνύματα πιο απλά, πιο καθαρά και πιο άφοβα, που μια φιλοσοφική, επιστημονική και πολιτική ιντελιγκέντσια στην Ελλάδα τα αποφεύγει από παράδοση, από αρτηριοσκλήρωση ή και από αδυναμία να τα καταλάβει σε όλο το βάθος και την έκτασή τους.